ရြာပုန္းၿပီးရင္ ၿမိဳ႕ ပုန္းတဲ့ေဟ့

  က်ေနာ္ ေဆာင္းပါးေတြေရးရင္းနဲ႔ တခုစဥ္းစားလာမိတယ္။ က်ေနာ့္စာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြ က်ေနာ့္စာ ေတြဖတ္ၿပီး ပ်င္းမ်ားေနၾကမလားမသိဘူးလို႔။ ဒီလိုေလးလည္း ေတြးမိၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ထပ္စဥ္းစားမိလာျပန္ တယ္။ တျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ဗိုလ္ေလာင္းတုန္းက ေျမပံုဖတ္သင္ခန္းစာအမွားေလးေတြကို ျပန္ ျမင္ေယာင္ရင္း က်ေနာ္အႀကံတခုရလာတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တို႔ စစ္ဆင္ေရးဝင္တဲ့ေဒသေတြကို သြား ၾကတဲ့အခါမွာ ေျမပံုေပၚမွာမရွိတဲ့ရြာကို ရြာပုန္း ေျမပံုေပၚမွာရွိၿပီး လက္ေတြ႕ေျမျပင္မွာမရွိေတာ့ ရြာပ်က္ေပါ့။ ဒီ ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကိုင္ထားတဲ့ ေျမပံုဆုိတာက ဟိုး အဂၤလိပ္လက္ထက္က ဆြဲသြားတဲ့ ေျမပံုေတြေပါ့။ (ခုေတာ့ UTM ေတြနဲ႔အစားထုိးေနပါတယ္။) ဒီေတာ့ ဒီေလာက္ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးအတြင္းမွာ တုိင္းရင္းသားေဒသေတြ မွာရိုးရာအစဥ္အလာအရ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ဘဝႀကီးျပင္းမႈအေနအထားေတြအရ လက္ရွိရြာေတြ ေပ်ာက္ ပ်က္သြားနုိင္သလုိ ရြာအသစ္ေတြလည္း ေပၚေပါက္လာနုိင္တယ္ဆုိတာကို က်ေနာ္တုိ႔ မေတြးခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒီ ေတာ့ ခပ္လြယ္လြယ္ေျပာရရင္ ေျမပံုေပၚမွာမေတြ႕တဲ့ ရြာကိုေတြ႕တယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တုိ႕က ရြာပုန္းပဲ၊ ရြာပုန္း ဆုိေသခ်ာတယ္ သူပုန္ေတြေနတာ။ ဒါေလးက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ပံုေသနည္းေပါ့။ ခုက်ေနာ္လည္း အဲဒီပံုေသနည္း ေလးနဲ႔ ဆက္စပ္စဥ္းစားလိုက္တာ မထင္လိုက္ဘူး က်ေနာ္တို႔နုိင္ငံမွာ ၿမိဳ႕ပုန္းႀကီးရွိေနတယ္။

          ရြာေတြမွာက အစိုးရကိုေတာ္လွန္သူေတြပုန္းေအာင္းတယ္ဆုိရင္ ၿမိဳ႕ေတြမွာက ဘယ္သူေတြပုန္း ေအာင္းလဲေပါ့။ အမေလး ၿမိဳ႕မွာပုန္းေအာင္းတာကမွ တကယ့္အႀကီးစား အၾကမ္းဖက္ဖ်က္ဆီးေရးသမားေတြဗ်။ က်န္တာမၾကည့္နဲ႔။ ဘင္လာဒင္ကိုပဲၾကည့္ သူက ရြာမွာသြားပုန္းေနတာမွမဟုတ္တာ။ တကယ့္ကို ၿမိဳ႕ေပၚမွာ တုိက္နဲ႔ ကိုပုန္းေနတာ။ ခုက်ေနာ္တို႔ ျမန္မာနုိင္ငံမွာလည္း အတူတူပဲ။ က်ေနာ္တို႔ ရြာပုန္းေတြ႕ရင္ ရွင္းလင္းေရး လုပ္ၾကတယ္။ ၿမိဳ႕ပုန္းကို က်ေနာ္တို႔ေတြ ရွင္းလင္းေရးမလုပ္ေသးဘူး။ က်ေနာ္တို႔ မ်က္ေစ့ေခ်ာ္ေနတယ္။ က် ေနာ္တို႔ ေျပာေျပာေနက်စကားေလးရွိတယ္။ အႏၱရာယ္အရွိဆံုးေနရာက အလံုၿခံဳဆံုးပဲ ဆုိတာေလးေပါ့။ ခုလည္း အဲလိုပဲ။ အထင္အရွားနဲ႔ေနေနေတာ့ သူတို႔က အလံုၿခံဳဆံုးေတြျဖစ္ေနတယ္။ ေအာ္ ငါတို႔ကိုမ်ားေနာ္ သင္ေပး တာလက္ေတြ႕က်က်သင္ေပးတာပါလား။

          က်ေနာ္တို႔ဟာ ေခတ္ကာလအေလ်ာက္ တိုးတက္ေျပာင္းလဲတာကို လက္ခံရမယ့္အစား ဒါကိုလက္မခံ ဘဲ ေျပာင္းလဲမႈကို ရင္ဆုိင္ရမွာ ေၾကာက္ေနၾကတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ တကယ္ဆုိ က်ေနာ္တို႔က ရြာေတြေတြ႕ လို႔ ေျမပံုမွာမပါရင္။ ေအာ္ရြာသစ္တည္ထားတာပါလား။ ဘာေတြမ်ားလိုအပ္ေလမလဲ လို႔ေတြးမိခဲ့ၾကရဲ႕လား။ သူပုန္ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ လက္နက္မကိုင္ထားေသးသေရြ႕ ကုိယ့္ကို ရန္မမူေသးသေရြ႕ သူတို႔ဟာ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူျပည္သားအျဖစ္ပဲ မွတ္ယူၿပီး ကူညီပံ့ပုိးေပးၾကရမယ္မဟုတ္ပါလား။ ဒါေလးကိုေတြးမိေတာ့ က်ေနာ္ ၾကည့္ဖူးတဲ့ Black Hawk Down ဆုိတဲ့ ဇာတ္ကားေလးကိုသြားသတိရမိတယ္။ ဇာတ္ကားေလးကေန အသိတ ရားေတြေပးလိုက္တယ္။ ဘာကိုေပးလိုက္တာလဲဆိုေတာ့။ အဲဒီမွာ အေမရိကန္စစ္သားေတြသြားရင္ဆုိင္တဲ့ ၿမိဳ႕ကတကယ့္ကို ၿမိဳ႕တြင္းသူပုန္ေတြ။ လူတုိင္းက လက္နက္ကိုင္ၿပီး သူတို႔ကို တုိက္ေနတာ။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ကေလးကအစ မိန္းမႀကီးေတြအဆံုးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က ျမင္သမွ်လူအကုန္မပစ္ဘူး။ ဇာတ္ဝင္ခန္းေလး တစ္ခန္းမွာဆိုရင္ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္က ေျပးလာတယ္။ အေမရိကန္စစ္သားကျမင္တယ္။ မိန္းမႀကီးေျပးလာ တဲ့လမ္းေၾကာင္းက က်ေနတဲ့ ေသနတ္တစ္လက္ဆီ။ အေမရိကန္စစ္သားက ပါးစပ္ကေနရြတ္ေနတယ္။ ေသနတ္ကို မေကာက္နဲ႔ မေကာက္နဲ႔တဲ့။ ေအာ္လည္းေအာ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မိန္းမႀကီးက ေကာက္တယ္။ ပစ္ဖို႔ ခ်ိန္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ အေမရိကန္စစ္သားက ပစ္တယ္။ ဒါေလးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္က လက္ရွိတုိင္းရင္း သားေဒသေတြမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ လက္ရွိ အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးစဥ္းစားလိုက္ေတာ့ က်ေနာ္သိပ္ကို ဝမ္းနည္း သြားရတယ္။ ဟိုမွာက တုိင္းျပည္မတူ လူမ်ိဳးမတူ။ ဒါေပမယ့္ စာနာစိတ္ေတြ ေမတၱာေတြနဲ႔။ က်ေနာ္တို႔မွာ ကိုယ့္ နုိင္ငံတစ္ခုထဲသားေတြ ကိုယ့္ျပည္သူေတြ ဒါေပမယ့္ သူပုန္ရြာဆုိၿပီး ရွင္းပစ္လိုက္တာေတြ။ ရြာလံုးကၽြတ္ သတ္ ပစ္တာေတြ။

          က်ေနာ္တို႔ေတြ ရြာပုန္းေတြကိုရွင္းၿပီးရင္ တစ္ဆင့္တက္ရွင္းရမယ့္ ေနရာက ၿမိဳ႕ပုန္းပဲရွိေတာ့တယ္။ အဲဒီ ၿမိဳ႕ပုန္းကိုသာ ရွင္းလုိက္နုိင္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ နုိင္ငံႀကီး အေကာင္းဘက္ကို ဦးတည္သြားဖို႔ မ်ားပါတယ္။ က် ေနာ္တို႔ တစ္ခ်ိန္က ကိုင္တဲ့ေျမပံုအရ ေျမပံုေပၚမွာမရွိတဲ့ၿမိဳ႕ေတြေပၚထြက္လာခဲ့တာပဲ။ ဘာလို႔ ၿမိဳ႕ပုန္းလို႔ မေခၚ ဘဲ အသစ္ေပၚထြက္လာတဲ့ ရြာေလးေတြက်ေတာ့ ရြာပုန္းလို႔ေခၚတာလဲ။ ဘာလဲ လူသူအေရာက္အေပါက္နည္း ၿပီး ေတာထဲမွာရွိေနလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ စာရင္းမတင္ထားလို႔လား။ စာရင္းတင္မွ တရားဝင္တာလား။ က်ေနာ္ လည္းစဥ္းစားရင္းအေျဖထုတ္ရခက္လာပါတယ္။ က်ေနာ္စဥ္းစားမိတယ္။ ရြာပုန္းလို႔ေျပာတဲ့ ရြာေတြ ဘယ္ႏွရြာ မ်ား အရွင္းခံလိုက္ရၿပီလဲ။ အဲဒီရြာေတြက ဘယ္ႏွေယာက္မ်ား ရက္စက္စြာ အသတ္ခံလိုက္ရၿပီလဲ။ က်ေနာ္တို႔ တပ္ထဲမွာတုန္းကတည္းက ၾကားေနရတာပါပဲ။ အခ်ိဳ႕ အေတြ႕အႀကံဳရွိတဲ့ စီနီယာႀကီးမ်ားေျပာတာကိုေပါ့။ က ေလးကအစ ႀကီးရင္သူပုန္ျဖစ္လာမွာ ဒီေတာ့ ငယ္ငယ္ကေလးကတည္းက သတ္ပစ္လိုက္တယ္ဆုိတာေတြ။ ဒါ ေတြကို အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဟုတ္သလိုလိုပဲ။ ဟုတ္တယ္ေလ တစ္ခ်ိန္မွာ ရန္သူျဖစ္လာမယ့္ သူကို ခုကတည္း ကရွင္းပစ္လိုက္တာ မွန္တာေပါ့လို႔။ ေနာက္ အဲဒီလိုလုပ္ရတာကိုပဲ ဂုဏ္ယူသလိုလို။ အဲလိုလုပ္လာပါတယ္ ဆုိတဲ့ သူေတြကိုလည္း အားက်သလိုလို။ တကယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

          ေျပာရရင္ေတာ့ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္ရင္နာစရာေတြခ်ည္းပါပဲ။ က်ေနာ့္ဆရာသမားတစ္ေယာက္ေျပာ ျပတဲ့ သူ႔အေတြ႔အႀကံဳအရဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ေတာင္လန္႔သြားတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ သူတို႔စစ္ေၾကာင္းသြားရင္း သူ႔တပ္ခြဲမွဴး အဖမ္းခံလိုက္ရတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကိုျပန္ကယ္ဖုိ႔ မီးေပ်ာက္ရိကၡာ ၃ ရက္စာနဲ႔ လိုက္ရတယ္လို႔ဆုိပါ တယ္။ မီးေပ်ာက္ရိကၡာက ဘာလဲဆုိေတာ့။ အမဲသားေျခာက္၊ ျငဳပ္သီးေျခာက္၊ ထမင္းေျခာက္နဲ႔ပါတဲ့။ ေကာင္း လိုက္တဲ့ မီးေပ်ာက္ရိကၡာေနာ္။ အဲဒီျပန္လည္ကယ္ဆယ္ေရးကို သူဦးစီးတယ္လို႔လည္းဆုိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ လိုက္ရင္း ၄ ရက္ေျမာက္ေန႔မွာေတာ့ ရြာပုန္းတစ္ရြာေတြ႕လို႔ ရြာကိုပစ္ရွင္းရွင္းၿပီး ကေလးကစ ေခြးအဆံုး အ ကုန္သတ္ပစ္တယ္လို႔ဆုိပါတယ္။ က်ေနာ္သတိထားမိတာေတာ့ သူအဲလိုေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဂုဏ္ယူတဲ့ေလသံ မဟုတ္ဘူး။ ဝမ္းနည္းေက်ကြဲေနတဲ့အသံ။

          သူေျပာျပခ်က္အရဆုိရင္ ဗိုက္ႀကီးသည္ေတြေတာင္ပါတယ္လို႔ဆုိပါတယ္။ ဓါးစားခံေတြလည္း ဖမ္းထား ေပါ့ေလ။ ေနာက္ေတာ့ ရွင္းလင္းေရး လုပ္ၿပီး ရိကၡာကလည္း ကုန္ဆုိေတာ့ ဗုိက္ဆာဆာနဲ႔ အဲဒီရြာပုန္းမွာရွိတဲ့ အိမ္ေတြေပၚကို စားစရာတက္ရွာတယ္ဆုိပဲ။ အဲဒီမွာ တာလေပါဟင္းအုိးေတြ႕လို႔ စားၾကတယ္တဲ့။ သူ႔ကုိေတာင္ သူ႔ရဲေဘာ္က ဟန္းေကာတစ္က်ိဳင့္စာ လာေပးလို႔ စားလိုက္တယ္လို႔ဆုိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္တစ္အိမ္ေပၚ ကေန ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာ္သံကို သူၾကားတယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ဘာမ်ားျဖစ္တာလဲ ဆုိၿပီးေနရာယူဘာညာလုပ္ ၿပီးအေျခအေနကိုေမးေတာ့ ဗိုလ္ႀကီးတာလေပါအုိးထဲမွာ တာလေပါအုိးထဲမွာနဲ႔ ရဲေဘာ္မွာ ေၾကာက္ေၾကာက္ လန္႔လန္႔ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ရဲေဘာ္ေလး ညႊန္ျပတဲ့ တာလေပါအုိးကို ၾကည့္ေတာ့ အဲဒီအုိးထဲမွာ သူတို႔ကယ္ဆယ္ေရးလုိက္လုပ္ေနတဲ့ တပ္ခြဲမွဴးရဲ႕ ေခါင္းျပတ္ကို ေတြ႕တယ္လို႔ဆုိပါတယ္။ သူလည္း အဲဒီမွာ အဲဒီတပ္ခြဲမွဴးကို အရမ္းခ်စ္ေတာ့ ယူက်ံဳးမရ ဝမ္းနည္းၿပီး ေဒါသထြက္ၿပီး ဖမ္းထားတဲ့ ရြာသားေတြကို အကုန္ တစ္ေယာက္မက်န္သတ္ပစ္တယ္လို႔ဆုိပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူ႔အသက္က ၂၀ ေက်ာ္ ၂၁ ဝန္းက်င္ပါတဲ့။ သူ႔ေနာက္ဆံုးပိတ္စကားကေတာ့ မင္းတို႔လက္ထက္က်ရင္ အဲလိုဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ေစန႔ဲတဲ့။ ငါတို႔က သေဘာ ထားႀကီးရမယ္တဲ့။ သူတို႔က ရြာေတြမွာေနၿပီးဘာမွမသိနားမလည္လို႔ လုပ္တာမမွားဘူးတဲ့။ ေနာက္သူတို႔ခံလာ ရတာက နုိင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ေနာက္မွာ ငါတုိ႔တပ္မေတာ္ရဲ႕ အမွားေတြေၾကာင့္လည္းပါတယ္လို႔ဆုိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ငါတို႔ မင္းတို႔က ခုလိုတကၠသိုလ္ပညာေတြသင္ၿပီး အသိတရားရွိ ပညာတတ္ၿပီး ငါ့လိုလုပ္တာဟာ သိပ္ကိုမွား ယြင္းတဲ့လုပ္ရပ္ျဖစ္တယ္တ့ဲ။ ဒီေတာ့တပည့္တို႔ကိုမွာခ်င္တာက စာမ်ားမ်ားဖတ္ပါ။ ဒါမွ ခုလိုအမွားေတြမျဖစ္မွာ တဲ့။ ငါတို႔လက္ထက္ကမွားခဲ့တာေတြ မင္းတို႔လက္ထက္မွာ မမွားပါေစနဲ႔တဲ့။

          ဒီဇာတ္လမ္းေလးကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ သိပ္ကိုဝမ္းနည္းဖို႔ေကာင္းတယ္။ လုပ္ခဲ့သူမွာလည္း ေနာင္တ ေတြနဲ႔။ လက္တေလာစိတ္ေဒါသထြက္လာမႈကိုမခ်ဳပ္တည္းနုိင္လိုက္ေတာ့ တစ္သက္လံုးေနာင္တေတြနဲ႔။ ဒါေပ မယ့္ လက္ေတြ႔စစ္ေျမျပင္မွာ သြားတုိက္ေနရတဲ့ သူတုိ႔အဖို႔က သူတို႔လုပ္ရပ္က မွားတယ္လို႔မဆုိနုိင္ဘူး။ တျခား အေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ေတာ့မွားတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔တုိက္ေနခိုက္ေနၾကရတဲ့ အေျခအေနေတြမွာ ကိုယ့္လူေတြ က်ဆံုးေနရတာေတြ ခုလိုျဖစ္တာေတြေၾကာင့္ ရင္ထဲကထြက္လာတဲ့ ေဒါသေတြနဲ႔ မမွားသင့္တာေတြမွားၾကရ တယ္။ ဒီအမွားေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ႏွစ္ဖက္လံုးမွာရွိေနတာပဲေလ။ ဘယ္သူ႔ဘယ္သူကိုမွ အျပစ္မဆုိသာ ဘူး။ ဒီလိုအျဖစ္ေတြမျဖစ္ေအာင္ကိုသာ ႏွစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္ေတြက နုိင္ငံေရးအရ ညွိႏိႈင္းအေျဖရွာၾကရမွာျဖစ္ ပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေအာက္လက္ငယ္သားေတြမွာ ခုလိုမလိုလားအပ္တဲ့ အမွားေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ႀကံဳေတြ႕ ေနၾကရမွာပါပဲ။

          ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ျဖစ္နုိင္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ့္ဆရာကိုေျပာၾကည့္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဆရာေရ။ ဆရာ့အဲဒီ မွာတုန္းက ရြာပုန္းေလးကိုရွင္းခဲ့တဲ့ အတြက္ရေနရတဲ့ ေနာင္တေတြကုိ ဆရာ့အေနနဲ႔ ေက်ခ်င္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ နုိင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕ပုန္းႀကီးကို ရွင္းေပးပါလို႔။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ ဆရာ့တပည့္မ်ားျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ ညီအကိုေတြ ဟာ ဆရာေျပာသလို ဆရာ့လိုလည္း ျဖစ္လာစရာအေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး တုိင္းရင္းသားျပည္သူ ေတြလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါလိမ့္မယ္။ အေျခအေနေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားမွာ ဆရာကေတာ့ ငါ့လိုမမွားၾကနဲ႔လို႔ မွာလိုက္ေပမယ့္လို႔။ လက္ေတြ႔ေျမျပင္မွာ တဒဂၤ ခံစားရတယ့္ ခံစားခ်က္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဒီလိုအမွားမ်ိဳးေတြ တပည့္ေတြ ရည္ရြယ္ျခင္းမရွိေသာ္လည္း က်ဴးလြန္မိေနပါလိမ့္ဦးမယ္ဆရာ။ ဒီေတာ့ ဆရာ ေနာက္ေနာင္မ်ားဆုိ ရင္ က်ေနာ့္ညီငယ္ ဆရာ့တပည့္ေတြကို ရြာပုန္းကေတာ့ ငါတုိ႔ရွင္းခဲ့ၿပီးၿပီ။ မင္းတို႔အလွည့္က်ရင္ေတာ့ ၿမိဳ႕ပုန္းပဲ လို႔ ဆရာမွာေပးပါလားဆရာ။ က်ေနာ္လည္း ဒီေဆာင္းပါးေလးကေန ညီငယ္ေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ပန္ၾကား လိုက္ခ်င္တာကေတာ့ ကဲ ညီအကိုအေပါင္းတို႔ေရ ရြာပုန္းၿပီးရင္ ၿမိဳ႕ပုန္းတဲ့ေဟ့….။

ဗိုလ္ရဲထက္