ယခုဝန္ႀကီးျဖစ္ရေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့မွာ ဘာမွထူးထူးျခားျခင္း မရွိဘူး။ဂ်ပန္ေခတ္ တေခတ္လုံးကလည္း စစ္ဝန္ ႀကီးဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ့မွာ အဝတ္ႏွစ္ထည္၊ သံုးထည္ကလြဲၿပီး အပိုမရွိခဲ့ဘူး။ ခုေခတ္ေရာက္ျပန္ေတာ့ ဒါေတြ ကုိ ဝတ္ေနရတာဘဲ၊ ယခုဝတ္ေနတဲ့ ေဘာင္းဘီႏွင့္အကၤ်ီေတာင္ ယခုဝန္ႀကီးရာထူးကုိ ဝင္ယူၿပီးမွ မိတ္ေဆြေတြက ၾကည့္မေကာင္းလုိ႔ အတင္းခ်ဳပ္ခုိင္းတာနဲ႔ ႀကံဖန္ၿပီး ခ်ဳပ္လုိက္ရတယ္။ ယခုဝန္ႀကီးအျဖစ္ႏွင့္ လခဘယ္ ေလာက္ ယူမယ္ဆုိတာ ဖ၊ဆ၊ပ၊လ က မဆုံးျဖတ္ေသးဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆုံးျဖတ္ဆုံးျဖတ္ က်ဳပ္မွာ စားေလာက္ရုံ ေလာက္က ပုိမွာမဟုတ္ဘူး။ ပုိက္ဆံမရလုိ႔ ဂုဏ္ဆုိတာကေတာ့ ဝန္ၾကီးၿဖစ္ရတဲ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား တက္သြားသလဲလုိ႔ ေမးၾကစမ္းပါ။ ယခုလုိ မီးေတာင္ၾကီးေပၚမွာ တင္ထုိင္ေနရတာနဲ႔တူတဲ့ ဝန္ႀကီးရာထူးဆုိတာ ခုေနအခါ က်ဳပ္တုိ႔ ယူခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြ ေထာက္ၿပီး၊ မ်က္ေစ့မွိတ္ပီး စြန္႔ ယူရတာဘဲ။
လူထုႀကီးက က်ဳပ္ကုိေပးထားတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ဆုိတဲ့ဂုဏ္ကုိ၊ ဝန္ၾကီးဆုိတဲ့ဂုဏ္ထက္ က်ဳပ္ပုိမက္တယ္ ဆုိတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွတ္ထားလုိက္ၾကပါ။ က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာဆုိရင္ ဝန္ၾကီးဆုိတဲ့ဂုဏ္ဟာ၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆုိတဲ့ ဂုဏ္ရဲ႕ေျခဖ်ား မွာ ကပ္ေနတဲ့ ေျခမႈန္႔ေလာက္ပဲလုိ႔ က်ဳပ္မွတ္ထားပါတယ္။ အတုိခ်ဳပ္ရမယ္ဆုိရင္ က်ဳပ္ဘယ္လုိလူလဲ၊ မိန္းမေရးမွာ ရႈပ္ေထြးသလား၊ တျခားလုပ္ေဖၚလုပ္ဖက္ေတြကုိ ေခ်ာက္တြန္းခဲ့သလား အစရွိတဲ့ ဒီလုိကိစၥေတြကုိ လူထုရဲ့ေရွ႕မွာ ဘယ္အခ်ိန္အခါမဆုိ တကယ္အစစ္ေဆးခံရန္ အသင့္ရွိတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြေရာ၊ တျခား ဖ၊ဆ၊ပ၊လ ျပင္ဘက္က ေခါင္းေဆာင္ေတြေရာ အစစ္ခံဝံ့ရဲ႕လားလုိ႔ က်ဳပ္ ေနာက္ဆုံးစကားဆုိလုိက္တယ္။
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၁ ရက္ေန႔ ည ၈ နာရီ မိနစ္ ၃၀ အခ်ိန္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အသံလႊင့္ခ်က္မွ
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ ဒီမုိကေရစီ၀ါဒကုိသာ ေခတ္စားေအာင္လုပ္ရမယ္။ အဲဒီဝါဒမ်ဳိးအရသာ လြတ္လပ္တဲ့ ဗမာႏုိင္ငံ ထူေထာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဒါမ်ဳိးမွ မလုပ္ႏုိင္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဗမာၿပည္ကလူေတြဟာ နစ္နာမယ္။ ေတာင္သူလယ္သမားေတြဟာ၊ ဗမာျပည္မွာ လူမ်ားစုၿဖစ္တယ္၊ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခါမွာ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ပါလာမယ္၊ ေတာင္သူလယ္သမားလူမ်ားစုရဲ႕ အခြင့္အေရးမပါတဲ့ လြတ္လပ္ေရးဟာ အဓိပၸာယ္မရွိဘူး။
No comments:
Post a Comment