ေဒၚစုကို ပံ့ပိုးၾကပါ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ေက်နုိင္ၾကပါေစ

လက္ရွိ ဗမာႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနဟာ သိမ္ေမြ႔တယ္လို႔လဲ ဆိုႏိုင္တယ္။ က်ေနာ္
အျမဲတင္ျပခဲ့သလို က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမိုင္ The last mile ကို
ေဒၚစု တေယာက္ပဲ ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းနဲ႔
အေျဖရွာ ရမယ္ဆိုရင္၊ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေရးနဲ႔ အေျဖရွာရမယ္ဆိုရင္ လူထုကိုယ္စား၊
တိုင္းျပည္ကိုယ္စား ေဒၚစုပဲ ေနာက္ဆံုးမိုင္ကို ဦးေဆာင္ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါတယ္။
တကမၻာလံုးနဲ႔ တျပည္လံုးက ေဒၚစုကိုပဲ ယံုၾကည္အားကိုးၾကလို႔ပါ။

ဒါေပမယ့္ လက္ခုပ္ဆိုတာ ႏွစ္ဖက္တီးမွ ျမည္ေလ့ရွိပါတယ္။ ျပည္သူအမ်ားက
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ေရးကို လိုလားေပမယ့္
ဓါးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္လွ်က္ရွိတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြကလည္း တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအေပၚ
ေစတနာရွိမွ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အေျဖရွာလို႔ ရႏိုင္ပါမယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အာဏာနဲ႔
ေရာယွက္ေနတာေၾကာင့္ အာဏာလက္ကိုင္ထားသူေတြဟာ လြယ္လြယ္နဲ႔ အာဏာကို လႊဲေပးေလ့
မရွိပါဘူး။
ဥပါယ္တမ်ည္နဲ႔ ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ဉာဏ္ကစား လွည့္ဖ်ားၿပီး
မတတ္သာမွ အေလွ်ာ့ေပးေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိ အေျခအေနဟာ
အလြန္သိမ္ေမြ႔ၿပီး ေဒၚစုေနာက္က "တသံ" တည္း ထြက္ႏိုင္မွ အင္အားျပႏိုင္မွ
ေတာ္ရံုက်မယ္လို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။

လူ႔ဘ၀မွာ အခြင့္အေရး (opportunity) ဆိုတာ ႏွစ္ခါဆက္တိုက္ လာေလ့
မရွိတတ္ၾကပါဘူး။ ရေတာင့္ရခဲ အသက္ေပါင္း မ်ားစြာနဲ႔ ရင္းခဲ့ရတဲ့ အခြင့္အေရးကို
လက္လြတ္မသြားေစခ်င္ပါ။ လက္ရွိ အေျခအေနကို လက္ေတြ႔က်က် သံုးသပ္ၿပီး
ေထာက္ခံသင့္တာကို ေထာက္ခံ၊ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ၿပီး (အားလံုး) ကိုယ္စီ
ႀကိဳးစားၾကဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။

တဘက္ကလည္း မ်က္ေစ့မွိတ္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မပိုေစခ်င္ပါ။ ယေန႔အေျခအေနဟာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္သန္းတဲ့ အဆင့္ပင္ မေရာက္ေသးပါ။
ေမွ်ာ္လင့္စရာရွိႏိုင္သည့္ အေျခအေနသို႔သာ ေရာက္ပါေသးသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
(hope) ေပး ၿပီး ႏိုင္ငံေရးကစားႏိုင္သည္ကိုလည္း ေမ့၍ မရပါ။ ၁၉၈၈ (၈၈၈၈)
ျပည္သူ႔အံုႂကြမႈႀကီးတုန္းကလည္း စစ္တပ္က ဒီမိုကေရစီ ေပးမည့္ပံုေယာင္ေယာင္၊
ႏိုင္ငံေရးကစားၿပီး နားလွည့္ပါးရိုက္ အားလံုးကို လွည့္စားခဲ့ဖူးပါသည္။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ (hope) ေပးၿပီး (၈၈၈၈) ျပည္သူ႔အံုႂကြမႈႀကီးရဲ႕ အရွိန္
(momentum) ကို ရိုက္ခ်ဳိးခဲ့ဖူးပါသည္။ ယေန႔လည္း ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေရး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေပးထားရံုသာ ရွိပါေသးသည္။ (အရိပ္) ကိုသာ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
အေကာင္အထည္ကို မျမင္ရေသးပါ။

အမွန္ကို သတၱိရွိရွိ ၾကည့္တတ္လွ်င္ ေဒၚစုသည္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔၍ အနစ္နာခံကာ
တိုင္းျပည္အတြက္ ေစတနာထားကာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး လမ္းေၾကာင္းမွာသာ မေျပာင္းမလဲ
ေတာက္ေလွ်ာက္ ရပ္တည္ခဲ့ေသာ္လည္း (နအဖ) စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တို႔က အေလးမထားခဲ့ဟု
ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ဒီပဲယင္းတြင္ လုပ္ၾကံခဲ့ၾကၿပီး ဒင္းတို႔ကပင္ မတရား
ျပည္သူ႔ေခါင္းေဆာင္ကို အိမ္တြင္း အက်ဥ္းခ်ခဲ့သည္မွာ ယေန႔ထက္တိုင္ပင္
မဟုတ္ပါလား?

ဆင္းရဲမႈဒဏ္၊ အာဏာႏွင့္ မတရားဖိႏွိပ္မႈဒဏ္ကို အႏွစ္ (၄၀) ေက်ာ္ေက်ာ္
ႏွစ္ဘက္ညႇပ္ ခံေနရေသာ ျပည္သူလူထုက တဖန္လမ္းေပၚမွာ ရဲရဲႀကီး ၎တို႔၏ဆႏၵကို
ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့မွ၊ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ စေတး၍ ထပ္မံေတာင္းဆိုလာမွ၊ ကမၻာ့
ပရိသတ္ကပါ ေတာင္းဆိုလာမွ ဘုရား၏သားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဦးေဆာင္ေတာင္းဆိုလာမွ၊
မေနသာတဲ့အဆံုး UN နဲ႔ ဂမ္ဘာရီကို အသံုးျပဳၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္
အရွိန္သတ္ရန္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေရးကဒ္ (card) ကို ဖုန္သုတ္ကာ ႏိုင္ငံေရးစင္ေပၚ
တင္ျပလာရသည္ မဟုတ္ပါလား?

ဤျဖစ္ရပ္မ်ားကို သက္ေသျပဳ၍ ႏိုင္ငံေရးေတြး ေတြးမယ္ဆိုရင္ (နအဖ) စစ္ဗိုလ္ေတြ
စိုးရိမ္ထိပ္လန္႔တာ၊ ျပည္သူ႔အံုႂကြမႈ တခုပဲလို႔ ေတြးဆႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ့ရဲ့
ပုဂၢိဳလ္ေရး အျမင္တခုထဲနဲ႔ ေျပာရရင္ ျပည္သူ႔အံုႂကြမႈ ေရွ႕တလွမ္း မတိုးႏိုင္ခင္
တဖက္က ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ႏွိမ္နင္းၿပီး၊ တဖက္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးၿပီး
အံုႂကြမႈအရွိန္ကို ရိုက္ခ်ဳိးလိုက္တာလို႔ ပဲ ရိုးရိုးသားသား သံုးသပ္မိတယ္။
ႏိုင္ငံေရးမွာ ေရမႈတ္တဖက္၊ မီးတစဖက္ လုပ္ၾကတာ လူ႔သမိုင္း ေပၚလာကတည္းကပါပဲ။

အေရးအႀကီးဆံုးက ႏိုင္ငံေရးလွည့္ကြက္ကို နားလည္ၿပီး၊ သတိရွိၾကဖို႔ပါ။
ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားဖို႔ပါ။

ေဒၚစုရဲ႕ ႀကီးမားတဲ့ စြန္႔လႊတ္ခ်က္ေတြကို က်ေနာ္ အေလးမျပဳဘဲ မေနႏိုင္ပါ။

ေဒၚစုရဲ႕ တိုင္းျပည္အေပၚ ေစတနာကို မေလးစားဘဲ မေနႏိုင္ပါ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကဲ့သို႔ တိုင္းျပည္တာ၀န္ကို ပခံုးေပၚတင္ၿပီး သတၱိရွိရွိ
ဦးေဆာင္ရဲတာကို အသိအမွတ္ျပဳ ဦးၫႊတ္ရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုကို က်ေနာ္ အျမဲတမ္း
ေထာက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေဒၚစုေနာက္က တသံတည္း ထြက္ၾကဖို႔
ေတာင္းဆိုေနတာပါ။

အာဏာကိုင္ထားတဲ့ (နအဖ) စစ္ဗိုလ္ေတြနဲ႔ ဉာဏ္ကစားၾကရာမွာ အသိဉာဏ္တခုထဲ အားကိုး၍
မရပါ။ (အင္အား) လိုပါတယ္။

အာဏာ ယစ္မူးေနၾကတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက လူ (၅) သိန္းရွိတဲ့ စစ္တပ္ကို (အား)
ယူထားပါတယ္။ တရုတ္နဲ႔ ဗမာကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ႕ ဘုရားသခင္ျဖစ္တဲ့ ေမာ္စီတုံး
ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ အာဏာဟာ ေသနတ္ေျပာင္း၀က လာတယ္ဆိုတဲ့ ေဟာၾကားခ်က္ကို ႏွလံုးသြင္း
ခံယူထားပါတယ္။ ေပါက္ေဖာ္ တရုတ္ႀကီးကို ရွိခိုးဂါ၀ရျပဳၿပီး တရုတ္ႀကီးရဲ႕
အရိပ္ကို ခိုလႈံလွ်က္ ရွိတယ္။
ေဒၚစုရဲ႕ အင္အား၊ က်ေနာ္တို႔အားလံုးရဲ႕ အင္အားဟာ ဘာလဲ?

မွန္ကန္ေသာ ယံုၾကည္မႈ၊ ေစတနာနဲ႔ သန္း (၅၀) ေသာ ျပည္သူေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္
သန္း (၅၀) ရွိေသာ ျပည္သူကို ဘာေၾကာင့္ (၅) သိန္းသာရွိတဲ့ စစ္တပ္က
ဖိႏွိပ္ႏိုင္တာလဲ? ႏိုင္ငံေရးမွာ disorganized majority လို႔ဆိုတဲ့
စုစည္းမႈနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းမႈ မရွိတဲ့ (လူမ်ားစု) ကို၊ Organized minority
လို႔ေခၚတဲ့ စုစည္းမႈနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းမႈရွိတဲ့ လူနည္းစုက ဗိုလ္က်အႏိုင္က်င့္
တတ္ပါတယ္။ စစ္တပ္မွာ ဖြဲ႔စည္းမႈရွိတယ္။ စည္းကမ္းရွိတယ္။ စစ္တပ္တိုင္းမွာ
တေသြး၊ တသံ၊ တမိန္႔ဆိုတဲ့ အမိန္႔နာခံ ရတဲ့ ၀န္ထမ္းရွိတယ္။ ဂရစ္ စပါတာ Sparta
ေခတ္ကတည္းက စစ္တပ္ဆိုတာ unit နဲ႔ တိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ (၅) သိန္း သာ ရွိတဲ့
စစ္တပ္က unit အေနနဲ႔ ရပ္တည္ႏိုင္တယ္။ ပစ္ဆိုရင္ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း
သံဃာေတာ္ေတြပါ မေရွာင္ ပစ္တာပါ။

ျပည္သူဆိုတာ သန္း (၅၀) ဆိုေပမယ့္ ဖြဲ႔စည္းမႈ မရွိဘူး။ တဖက္က စစ္တပ္က
ဖြဲ႔စည္းမႈမရွိေအာင္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားသလို တဖက္ကလည္း ညီၫြတ္မွ
အင္အားျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ (အသိ) ကို မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ၾကဘူး။ ဒီ့အျပင္
လူမ်ဳိးေရးစိတ္ဓါတ္ေတြနဲ႔ လူမ်ဳိးေရး တိုက္ပြဲေတြ၊ မယံုၾကည္မႈေတြကို
တိုင္းျပည္အက်ဳိးကို ၾကည့္ၿပီး မေဖ်ာက္ဖ်က္ႏိုင္ၾကဘူး။ ဗမာလူမ်ဳိးစုတခုထဲမွာ
ေတာင္ အဖြဲ႔ေတြကြဲၿပီး အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ကြဲေနၾကျပန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သန္း (၅၀)
ရွိေပမယ့္ (အင္အား) ဆိုတာ မျပႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကတာပါပဲ။

က်ေနာ္တို႔ ဗမာႏိုင္ငံရဲ႕ ရာဇ၀င္ကို ေျပာင္းႏိုင္တာ အတြင္း (အင္အား) ပဲ
ျဖစ္တယ္။ အျပင္ (အင္အား) ကို မေမွ်ာ္ကိုးၾကပါနဲ႔။ ႏိုင္ငံတိုင္း ကိုယ့္ႏိုင္ငံ
အက်ဳိးမပါဘဲ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ မပါႏိုင္ပါဘူး။ သူ႔ရဲ့သားေကာင္း လူငယ္ေတြကို
ယံုၾကည္မႈ တခုတည္းနဲ႔ မစြန္႔၀ံ့ပါဘူး။ သမတဘုရွ္ (Bush) ဟာ ဒီမိုကေရစီ
ယံုၾကည္မႈအတြက္၊ ဗမာႏိုင္ငံအတြက္ သက္သက္၊ အေမ ရိကန္ စစ္သားလူငယ္ေတြရဲ႕ အသက္ကို
မစြန္႔ခိုင္းပါဘူး။ ေစ်းမႀကီးတဲ့ေလနဲ႔သာ ေထာက္ခံ အားေပးေနတာပါ။ ဆူဒန္ႏိုင္ငံ၊
ဒါေဖာျပည္နယ္ (Durfur) လူသတ္ ဖိႏွိပ္မႈအတြက္ တကမၻာလံုးက ေတာင္းဆိုေနတာေတာင္
စစ္ကူမေပးခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးရံုသာ ရွိပါတယ္။
ေဒၚစုရဲ့ ျပႆနာ

လက္ရွိ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး အေျခအေန တကယ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ လိမ္မာပါးနပ္စြာ
ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ အေတြးဉာဏ္ (capacity) နဲ႔ အရည္အခ်င္း ေဒၚစုမွာ
ရွိတယ္လို႔ က်ေနာ္လံုး၀ ယံုၾကည္ထားတယ္။ (နအဖ) ဘက္က ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြ သံုးၿပီး
အမ်ဳိးမ်ဳိး လွည့္စားလိမ့္မယ္လို႔လည္း ေမွ်ာ္လင့္ထားရပါမယ္။

ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး ျဖစ္ခဲ့ရင္ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ တခုအတြင္း တိုးတက္မႈ
ရွိဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးၿပီး သက္သက္ အခ်ိန္ဆြဲ ကစားတာမ်ဳိး
မျဖစ္သင့္ပါ။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ခဲ့ရင္ Plan B လို႔ေခၚတဲ့ ေနာက္ခ်န္ကြက္ တကြက္ကို
ႏိုင္ငံေရးအရ အသင့္ရွိေနရပါမယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ ဆိုစကားတခု ရွိပါတယ္။ Prepare
to fight while you talk and prepare to talk while you fight ပါတဲ့။
ေဆြးေႏြးခ်ိန္မွာ တိုက္ပြဲအတြက္ ျပင္ထားပါ။ တိုက္ပြဲ၀င္ခ်ိန္မွာ ေဆြးေႏြးဖို႔
ျပင္ထားပါတဲ့။

က်ေနာ့္ရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေရး ယံုၾကည္ခ်က္ကေတာ့ ေပးရင္ေပး၊ မေပးရင္တိုက္ယူ၊
ေနာက္တခ်ီ လူထုဆႏၵအားနဲ႔ အၿပီးသတ္ တိုက္ယူရပါမယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးကို တိုက္ယူေပးခဲ့တဲ့ ဖဆပလ
ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ခံယူခ်က္တခုျဖစ္ခဲ့တဲ့ - ရရင္ရ မရရင္ခ်- ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္
(မူ) အတိုင္းပါပဲ။
အေတြးအေခၚ ပဋိပကၡ

ဒီေနရာမွာ လက္ေတြ႔ကို အားသန္တဲ့ အေတြးအေခၚ Realism (or) Realpolitik နဲ႔
ပညာတတ္ အေတြးအေခၚလို႔ ေခၚရမယ့္ Intellectual thinking based idealism တို႔ရဲ႕
အေတြးအေခၚ ပဋိပကၡ ရွိလာပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီကို ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီၿပီး
က်င့္ေနခဲ့တဲ့ အေမရိကန္နဲ႔ အဂၤလန္ႏိုင္ငံတို႔ကို အေျချပဳတဲ့ ေကာလိပ္
ေက်ာင္းႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ဟားဗတ္ (Harvrad) တို႔လို၊ ေအာက္စဖို႔ဒ္ (Oxford)
တို႔လို ေကာလိပ္ေက်ာင္းေတြမွာ Idealism လို႔ ေခၚရမယ့္ ေခတ္မီ ေတြးေခၚမႈေတြကို
အေျခခံတဲ့ အေတြးအေခၚအရ အၾကမ္းဖက္မႈ၊ သတ္ျဖတ္ရက္စက္မႈ မပါတဲ့၊ ေသြးေျမမက်တဲ့
Non-violent အေတြးအေခၚေတြဟာ ႀကီးစိုး လႊမ္းမိုးေလ့ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Harvard
ကေအာင္လာတဲ့ ဗမာလူငယ္တစု ဆိုရင္ ပညာတတ္အေတြးလို႔ ဆိုႏိုင္တဲ့ compromise တို႔၊
dialogue တို႔ကို ေရွ႕တန္းတင္ ေဆြးေႏြးလာၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား? ပညာတတ္အျမင္နဲ႔
ၾကည့္ရင္ နားလည္ႏိုင္ပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး Human rights ကို ေရွ႕တန္းတင္ထားတဲ့
ယေန႔လို (၂၁) ရာစုမွာ ဘာေၾကာင့္ ေသြးထြက္သံယုိမႈကို စိတ္ကူး ဦးစားေပးရမွာလဲ?

ဒါေပမယ့္ ကမၻာႀကီးမွာ တတန္းထဲ ညီမွ်မႈ မရွိတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ
လူ႔အခြင့္အေရးကို ဦးစားေပးျခင္း၊ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးဆိုတဲ့ Rule of law
ဆိုတာ မရွိေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူ႔အခြင့္အေရးကို အေလးမေပးတဲ့၊
စစ္ဘီလူးစိတ္၀င္ေနတဲ့ အာဏာကို စြဲမက္ေနတဲ့ (နအဖ) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို
စာအုပ္ႀကီးဖြင့္ၿပီး ရွင္းျပ ေဆြးေႏြးလို႔တဖုံ၊ ဗုဒၶတရားေတာ္ေတြ ဖြင့္ၿပီး
ေဆြးေႏြးလို႔ ရႏိုင္ပါ့မလား? ဆိုတဲ့ ျပႆနာ ေပၚလာပါတယ္။ မရရင္ ေနာက္တကြက္
ဘာလုပ္မလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရးမွာ (အာဏာ) ပါလာတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံေရးဟာ အလြန္ အႏၱရာယ္ႀကီးပါတယ္။
အႏၱရာယ္နဲ႔အတူ စြန္႔လႊတ္မႈေတြ ပါလာတယ္။ (အင္အား) ၿပိဳင္တဲ့ေနရာမွာ ရင္ဆိုင္
တိုက္ခိုက္မႈ (confrontation) ကို ေရွာင္၍ မရပါ။

(နအဖ) က မည္သို႔ပင္ စြပ္စြဲေစကာမူ က်ေနာ့အျမင္အရ ေဒၚစုဟာ ေသြးထြက္သံယိုမႈကို
အားမေပးခဲ့ပါ။ ၎၏ ယံုၾကည္ခ်က္ ျဖစ္သည့္ non-violence အေပၚ အစဥ္
ရပ္တည္ခဲ့သည့္အျပင္ မိခင္စိတ္ ႀကီးမားသည့္အတြက္ လူငယ္ လူရြယ္ေလးေတြရဲ႕
အသက္ကိုစြန္႔ခိုင္းရန္ မခိုင္းရက္ဟု ျမင္မိပါသည္။

သို႔ေသာ္ ေဆြးေႏြးပြဲ မျဖစ္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပ်က္ခဲ့လ်ွင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊
Plan B ေနာက္ခ်န္ကြက္ အေနႏွင့္ လူထုအားႏွင့္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ တိုက္ခိုက္ေရး
confrontational people upraising ကို အားမေပးခဲ့၍ နအဖဘက္က လုပ္ႏိုင္ေျခအား
မ်ားခဲ့ပါသည္။ ေဒၚစုသာ ေသမထူး၊ ေနမထူး ထခ်ၾကေလာ့ ဟု တခြန္းဟခဲ့လွ်င္ နအဖ
မတုန္လႈပ္စရာ မရွိပါ။ ေဒၚစု၏ မိခင္စိတ္၊ စိတ္ ေကာင္းရွိမႈကို သိသိႀကီးႏွင့္
အသာယူခဲ့သည္ကို မခံခ်င္စိတ္ ျပင္းထန္စြာ ခံစားမိပါသည္။

ေဒၚစု၏ ခံယူခ်က္ႏွင့္ မိခင္စိတ္ကို နားလည္မိပါသည္။

အၾကမ္းဖက္နည္းကို သံုးမည္ေလာ၊ ေရွာင္မည္ေလာ ဆိုသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔
ေခတ္ကတည္းက ၾကံဳလာခဲ့ၾကရပါသည္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္ ေရးတဲ့ (ေက်ာ္ၿငိမ္း) စာအုပ္မွာ
ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ျပင္းတဲ့ ကိုေအာင္ဆန္း၊ ကိုႏု၊ ကို
သိန္းေဖျမင့္၊ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ကိုအုန္းတို႔ဟာ ("ဃ") ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔ကေလး
ဖြဲ႔ခဲ့ၾကတယ္။ ညအေမွာင္ထဲမွာ ေဆြးေႏြးၾကစဥ္က ဒီ ျပႆနာေတြကို ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတယ္။
ကိုႏုက ဘာသာေရး ကိုင္းရိႈင္းတာေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္နည္းကို
ကိုယ္တိုင္က်င့္သံုးဖို႔ မလိုလားဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဖဆပလ ဖြဲ႔စဥ္ကလည္းေကာင္း၊ UG
ဖြဲ႔ၾကစဥ္ကလည္းေကာင္း မပါ၀င္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ မတားျမစ္ခဲ့ဘူး။

ေဒၚစုဟာလည္း သူရဲ႕ခံယူခ်က္ဟာ အၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္း non-violence အေပၚ
ရပ္တည္ေနတဲ့အတြက္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးေရးကိုပဲ ေတာင္းဆိုခဲ့ေပမယ့္၊
တျခားခံယူခ်က္မ်ားကို မဟန္႔တားခဲ့ပါ။

ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္၏ အျမင္ကို ရဲရဲတင္ျပရပါလွ်င္ Plan B ကို က်န္တဲ့သူေတြက
ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားမွ ႏိုင္ငံအတြက္ ေဆြးေႏြးရမယ့္ ေဒၚစုမွာ
(အင္အား) ပိုရွိပါမယ္။

မိုးမၿပိဳ - ၿပိဳခဲ့သည္ရွိေသာ္ဟူေသာ အေတြးႏွင့္ ေဒၚစု၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား၊
ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို (နအဖ) က ညစ္ပတ္ လွည့္စား၍ လက္မခံ ေရွာင္တိမ္းခဲ့ေသာ္
လူထုအင္အားျပရန္ အသင့္ျပင္ထားရမည္မွာ က်ေနာ္တို႔ အားလံုး၏ တာ၀န္ ျဖစ္ေပသည္။

ဖဆပလ လြတ္လပ္ေရး ေတာင္းစဥ္က၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေလးေလးနက္နက္ ေလ့လာလွ်င္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ဟာ ရရင္ရ- မရရင္ခ် ဆိုတဲ့မူကို ေရွ႕က ဗန္းျပထားေပမယ့္ မခ်ဘဲနဲ႔
(အင္အား) ျပၿပီး လြတ္လပ္ေရး ေတာင္းဆိုေရးမႈကို သံုးခဲ့ၾကတယ္။ သူ႔ေခတ္ သူ႔အခါက
ေနမ၀င္ အင္ပါယာႀကီးကို တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အဂၤလိပ္ကို အံတုရတာ မလြယ္ခဲ့ပါ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္နဲ႔ တပ္မေတာ္ကို အားယူၿပီး ဖဆပလ
အဖြဲ႔ႀကီးကို တည္ေဆာက္ခဲ့တယ္။ ၿပီး ကရင္လူငယ္စတဲ့ အဖြဲ႔ အစည္း ေပါင္းစံု၊
ဘႀကီးဘေဖကဲ့သို႔ လက္်ာသမားေတြအျပင္ ဦးႏုကဲ့သို႔ တသီးပုဂၢလ ႏိုင္ငံေရး
ေခါင္းေဆာင္ေတြကို သိမ္းသြင္းၿပီး ဖဆပလႀကီးကို အားျဖည့္ခဲ့ၿပီး လူထုရဲ႕
ေထာက္ခံမႈကို အရယူခဲ့တယ္။ ေနသူရိန္ အစည္းအေ၀းႀကီးလို လူထု အစည္းအေ၀းေတြ
ေခၚၿပီး ဖဆပလရဲ႕ (အင္အား) ကို ျပခဲ့တယ္။ အဂၤလိပ္ အစိုးရက ရုပ္ျပေနရာေပးၿပီး
ပါ၀င္ဖို႔ ကမ္းလွမ္းလာေတာ့ ျငင္းဆိုခဲ့တယ္။ ဖဆပလရဲ႕ အင္အားကိုျပၿပီး အဂၤလိပ္က
ေလးေလးစားစား ကမ္းလွမ္းလာမွ၊ တန္းတူ အစိုးရ အဖြဲ႔ထဲ ၀င္ခြင့္ရမွ ၀င္ခဲ့တယ္။

ဘာေၾကာင့္ အဂၤလိပ္က ကမ္းလွမ္းလာရတာလဲ?

ဒုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီးအၿပီးမွာ အဂၤလိပ္က စစ္ပန္းလ်က္ ရွိတယ္။ ခ်ာခ်ယ္ျပဳတ္ၿပီး
အက္တလီ တက္လာတယ္။ အစိုးရ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္တယ္။ တခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
ဦးေဆာင္တဲ့ ဖဆပလ အဖြဲ႔ႀကီးေနာက္မွာ ျပည္သူေတြ တခဲနက္ရွိ တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။
ဖဆပလေနာက္မွာ ေတာ္လွန္မႈျဖစ္က ေတာ္လွန္ႏိုင္တဲ့ စစ္တပ္ရွိတယ္။ စစ္မႈထမ္းေဟာင္း
ေတြျဖစ္တဲ့ (ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္) အဖဲြ႔ေတြ ရွိတယ္။ စစ္အၿပီးမို႔ လက္နက္ကလည္း
မရွားလွပါ။ ဒါေတြအားလံုးဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ဖဆပလ အဖြဲ႔ႀကီးရဲ႕
အင္အားေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးကို တႏွစ္အတြင္းေပးဆိုၿပီးရင္ေကာ့
ၿပီး ေတာင္းႏိုင္ခဲ့ၾကတာပါ။

ဒါက သူ႔အခ်ိန္နဲ႔ သူ႔အေျခအေန

ယေန႔ အေျခအေနကို ၾကည့္ရေအာင္..

ေဒၚစု သူ႔ရဲ႕ဖခင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလိုပဲ တိုင္းျပည္တာ၀န္ကို
ပခံုးေပၚတင္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ကာ အာဏာရွင္ စစ္အုပ္စုကို သတၱိရွိရွိ ရဲရဲႀကီး
ရင္ဆိုင္ခဲ့တယ္။ ျပည္သူက တခဲနက္ ေထာက္ခံ အားေပးခဲ့ၾကတယ္။ ကမၻာက
ေလးစားေထာက္ခံလာၾကရတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေနာက္မွာ ဖဆပလ အဖြဲ႔ႀကီး ရွိရံုမက အားကိုးရတဲ့ ထိပ္တန္း
ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရွိတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အသိဉာဥ္ (Capacity) နဲ႔
အရည္အခ်င္းျပည့္တဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ၀ိုင္းရံထားတယ္။

ေဒၚစုေနာက္မွာ NLD ဆိုတာ ရွိေပမယ့္ အားကိုးရမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦးနဲ႔
ဦး၀င္းတင္တို႔လို ပုဂၢဳိလ္ေတြကို ေဒၚစုနည္းတူ ဖမ္းဆီးထားတယ္။ တိုင္းျပည္
အျပင္ဘက္ကို ေရာက္ေနတဲ့ ဗမာ ႏိုင္ငံသား အားလံုးကို စုစည္းၿပီး အင္အား
တည္ေဆာက္ကာ အျပင္အားနဲ႔ အတြင္းမွာ အင္အား တည္ေဆာက္ရမယ့္အစား ႏိုင္ငံေရး
နကန္းတလံုးမွ နားမလည္တဲ့ လူက ဦးေဆာင္တဲ့ အစိုးရ အဖြဲ႔ဟာ ေဒၚစုနာမည္
အလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး လုပ္စားေနၾကတာေၾကာင့္ အခြင့္အေရးေတြ
ဆံုးရႈံးကာ ျပည္တြင္းမွာ ႏိုင္ငံေရး အေဆာက္အအံု မတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကပါ။

ေဒၚစုခမ်ာ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လွ်င္ ရဲရဲႀကီး အားကိုးႏိုင္ေလာက္တဲ့ လူမရွိပါ။

အားလံုးက ေဒၚစုကို ေစာင့္ေနၾကပါသတဲ့...

ေဒၚစုအတြက္ ရင္နာမိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေဒၚစုကို စစ္ဗိုလ္လူမိုက္တစု ဗိုလ္က် ေစာ္ကားလာရင္ (အင္အားျပဖို႔၊
လူထုအံုႂကြမႈကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔၊ ႏိုင္ငံေရး အေဆာက္အအံု လိုအပ္ပါတယ္။
ဒီႏိုင္ငံေရး အေဆာက္အအံု (political infrastructure) ကို က်ေနာ္တို႔ အားလံုး
(၀ိုင္း) တည္ေဆာက္ရပါမယ္။

ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔အားလံုးရဲ့ တာ၀န္ျဖစ္ေပသည္။

ဘိုဘိုေက်ာ္ၿငိမ္း။