Friday, December 9, 2011

စစ္သားေတြက ခ်ိဳင္းေထာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက တုိက္ေဆာက္

            သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ ဒို႔တပ္မေတာ္ႀကီး ဒီေန႔ေခတ္အခါမွာ ဘယ္လိုအေျခအေနေတြျဖစ္ေနလဲဆုိတာ မင္းတို႔လဲ သိမွာပါ။ ငါတပ္ထားတဲ့ေခါင္းစဥ္လိုပဲ ဒို႔ လက္ေအာက္ကေန ဒို႔ေတြရဲ႕ အမိန္႔ကုိ နာခံေနၾကတဲ့ငါတို႔ တပ္မေတာ္ႀကီးရဲ႕ အဓိကအင္အားျဖစ္တဲ့ စစ္သားေတြဟာ ခ်ိဳင္းေထာက္ေတြနဲ႔ျဖစ္ေနၾကၿပီး လမ္းေဘးဝဲယာမွာ ေတာင္းရမ္းစား ေသာက္ေနၾကတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဒို႔ တပ္  မေတာ္ႀကီးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြေကာ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြက တုိက္ေဆာက္ေနၾကတဲ့ အေျခအေနေတြကို မင္းတို႔လည္းသိ ငါလည္း အသိ တတိုင္းတျပည္လံုးလဲအသိပဲဆုိေတာ့ မင္းတို႔လည္း သိမွာ ပါပဲကြာ။ ဘယ္ေလာက္ထိ ေတာင္ျဖစ္ေနလဲဆို မင္းတို႔ငါတို႔ မဟာသိပၸံသင္တန္းတက္ခဲ့ၾကတဲ့ ျပင္ဦးလြင္မွာကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရြာဆုိတာကို အားလံုးၾကားဖူး ၾကမွာပါကြာ။ ဒါေပမယ့္ကြာ တပ္မေတာ္ အတြက္ နုိင္ငံအတြက္ ျပည္သူအတြက္ ကိုယ္လက္အဂၤါ ေပးဆပ္သြားၾကသူေတြကေတာ့ ဘယ္လိုဘဝမ်ိဳးနဲ႔ ျဖစ္ေနလဲဆုိတာ မင္းတို႔ ငါတို႔ စာေပ(၂) ကိုအျပန္ လမ္းရဲ႕ လမ္းတေနရာကေန ေတာင္းရမ္းစား ေသာက္ေနရင္း ဒို႔တေတြျဖတ္သြားတိုင္း ယေန႔အခ်ိန္ထိ သူ႔ ရဲ႕ အထက္အရာရွိမ်ား နုိင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ကာကြယ္ေရးက႑၊ တပ္မေတာ္ရဲ႕သားေကာင္းေတြဆုိၿပီး အသိအမွတ္ျပဳ လက္တင္
အေလးျပဳေန တဲ့ စစ္သားေဟာင္းေတြကို မင္းတို႔လည္း ေတြ႕ဖူးမယ္ဆုိတာကို ငါယံုၾကည္ပါတယ္။
            သူငယ္ခ်င္းရယ္ ဒါက မင္းတို႔ငါတို႔ ျမင္ေတြ႕ေနတဲ့ သူေတြေလာက္ပဲရွိေသးတယ္။ ငါတို႔ မင္းတို႔ေတြ မေတြ႕ ရတဲ့ ဒို႔ တေတြ ရဲ႕ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ ညီေနာင္စစ္သည္မ်ားဟာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ တပ္ကေန အၿငိမ္းစားယူ သြားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္လက္ အဂၤါ ေပးလွဴလိုက္ရလိ္ု႔ တပ္မေတာ္မွာ ဆက္လက္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ လို႔မရေတာ့လို႔ နားသြားရတဲ့သူေတြ ဘယ္လိုမ်ား ဘဝကိုျဖတ္သန္းေနၾကမလဲဆုိတာ မင္းတို႔ငါတို႔ အရာရွိပီပီ ေခါင္း ေဆာင္ပီပီ  ဘယ္ ႏွစ္ခါမ်ား စဥ္းစားမိခဲ့ၾကသလဲ။ ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ေတြကေတာ့ ငါတို႔ဟာ မဟာသိပၸံၿပီးရင္ေတာ့ အနည္းဆံုး တပ္ရင္းမွဴး ေလာက္ေတာ့ မွန္းလို႔ရၿပီ၊ ႀကိဳးစားၿပီး(ခိုင္းတာလုပ္၊ ေႂကြးတာစား) ေနသြားရင္ အနည္းဆံုး မျဖစ္ဘူးဆုိရင္ေတာင္ တိုင္းမွဴး၊ တပ္မမွဴးေလာက္ေတာ့ မွန္းလို႔ရၿပီဆိုတဲ့ အနာဂတ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေနခဲ့ၾကတယ္ေနာ္။ အဲဒီအနာဂတ္ေတြထဲမွာ တုိင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ၾကမယ္၊ ျပည္သူကုိ ကူညီၾကမယ္၊ အနာဂတ္ နုိင္ငံေတာ္ ကာကြယ္ေရးက႑မွာ ဦး ေဆာင္ဦးရြက္ျပဳၾကမယ္ ဆုိတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ ဒါကို နုိင္ငံေရးက႑နဲ႔ တခါမွ မေတြးခဲ့မိဘူး။ ငါတို႔ ေျပာေျပာေနတဲ့ Admin (ေထာက္ပံ့မႈ) ခိုင္မွ စစ္နုိင္မယ္ ဆုိတဲ့ စကားကို ငါတို႔ ဘယ္လို မ်ားေတြးခဲ့ၾကသလဲ။ ငါတို႔ လက္ေအာက္ကေန ငါတို႔နဲ႔အတူ ေသအတူရွင္မကြာ တာဝန္ထမ္း ေဆာင္ၾကတဲ့၊ ေသစရာရွိရင္ ဒို႔ေရွ႕ကေန အေသခံ ကာကြယ္ၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ ေတြအတြက္ အနာဂတ္ေတြကို ငါတို႔မေတြး
ေပးခဲ့မိၾကဘူးေနာ္။
            ေတြးေတာ့ေတြးခဲ့ၾကတာေပါ့။ သူတို႔ရဲ႕ မိသားစုအနာဂတ္ေတြဘာေတြ ဆုိတာထိေတာ့မပါခဲ့ၾကဘူးေနာ္။ အ လြန္ဆံုး စဥ္း စားေပး ခဲ့ၾကတာက ငါတို႔လက္ေအာက္ကေန တာဝန္ထမ္းေဆာင္တဲ့အခါ တရားမွ်တရမယ္၊ ေပ်ာ္ရမယ္၊ သက္သာ ေခ်ာင္ခ်ိမႈ ရွိရ မယ္ ဆုိတာေတြေလာက္ပဲမလား။ ေနာက္ငါတို႔ ေတြးခဲ့တာက စစ္သားေတြအတြက္ပဲေလေနာ္။ ငါတို႔ ဂိတ္ ေတြတာဝန္က်လို႔ ရလာ ရင္ ဒုိ႔လက္ေအာက္က ရဲေဘာ္ေလးေတြ ဆရာ ဆရာႀကီးေတြ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိ ေအာင္ ေပးနုိင္မယ္ဆုိတာေလာက္ကိုပဲ ငါ တို႔ ေတြးခဲ့ၾကတယ္ေနာ္။ ငါတို႔ ရလာတဲ့ပိုက္ဆံေတြရဲ႕ မူရင္းပိုင္ရွင္ ျပည္သူ ေတြ ဘယ္ေလာက္ ဒုကၡေရာက္သြားမလဲ၊ ဒီလုိ တရားမဝင္ လုပ္လိုက္လို႔ တုိင္းျပည္ရဲ႕ ဘ႑ာေငြ ဘယ္ေလာက္ ဆံုးရံႈးမလဲ၊ တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈ ဘယ္အတိုင္းအတာထိ ပ်က္ယြင္း သြား မလဲဆိုတာကို ငါတို႔မေတြး ခ့ဲၾကဘူးေနာ္။
            သူငယ္ခ်င္းရယ္ ျပည္သူေတြဆီက ရလာတဲ့ပိုက္ဆံကို ငါတို႔ေတြးထားသလို သံုးနုိင္ခဲ့ရင္ေတာ့ သိပ္မနစ္ နာေသးဘူးလို႔ပဲ ငါဘက္လိုက္ေျပာပါရေစ။ ျပည္သူေတြေတာ့ ေက်နပ္ခ်င္မွေက်နပ္မွာေပါ့။ မတတ္နုိင္ဘူး သူငယ္ခ်င္းရယ္၊ ငါ သူတို႔ ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ တေယာက္အေနနဲ႔ သူတို႔သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေအာင္ လုပ္ေပးရမွာပဲ။ ငါတို႔သစၥာရွိတဲ့ တပ္မေတာ္ႀကီးကမွ ဒို႔ရဲ႕ ရဲေဘာ္ေတြကို မၾကည့္ တာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ကြာ ဒီပိုက္ဆံေတြ ဘယ္လိုသံုးလိုက္ရသလဲဆိုတာ မင္းတို႔ငါတို႔ စစ္သားတိုင္းသိတာပါပဲ။ ငါတို႔ေတြးသလို အလြန္ ဆံုးသံုးမိ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေပါ့ကြာ။ ဒါေတာင္ငါတြက္တာ မ်ားေနဦးမယ္။ ဘယ္ေနရာေတြေရာက္သြားလဲ ငါတို႔တပ္ရံပံုေငြ အေန နဲ႔ ျပန္သြင္းတယ္။ ဒီေငြကို လူႀကီးတပ္စစ္လာ ေတာ့ ကန္ေတာ့ရတာနဲ႔၊ ဧည့္ခံစားရိတ္နဲ႔တင္ ကုန္တာပဲမလား။ ဒါတင္ဆုိ မေျပာ လိုပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တေယာက္ အေနနဲ႔ သက္ႀကီး ဝါႀကီးကို ပူေဇာ္ ကန္ေတာ့တာက မမွားေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မဆီမဆိုင္ သြားၿပီး ကန္ေတာ့တာ(တပ္ရင္းမွဴးမ်ားမွ တပ္ရင္းအတြက္ သက္သာေသာလုပ္ငန္းမ်ားသာ လုပ္ေဆာင္နုိင္ရန္၊ ဝန္မပိေစရန္ (ဒါက လည္း တပ္ဝန္ပိရင္ ကိုယ့္ရဲေဘာ္ေတြပဲပင္ပန္းတာကိုး) ဒါဆုိေတာ္ေသးတာေပါ့ကြာေနာ္၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရာထူးတက္ေရး အတြက္ အထက္လူႀကီးဆီက မ်က္ႏွာသာရေရးအတြက္ ကန္ေတာ့) ၾကလို႔ ကုန္တယ္ဆုိတာ မင္းတို႔လည္း သိမွာပါပဲ။
            ဒီလိုဆုိရင္က နည္းနည္းေတာ္ေသးတာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းတို႔လည္းၾကားဖူးမွာပဲ ဘယ္တပ္က ဘယ္ ေလာက္ ကန္ေတာ့၊ ဘယ္တပ္ကေတာ့ ဘာလုပ္ေပး စသျဖင့္ ခိုင္းတာေတြကိုလည္းမင္းတို႔ ျမင္ဖူး ၾကားဖူးမွာပါ။ ကဲ ဒီလိုဆုိရင္ ငါတို႔ ေတြး ထားသလို အေတြးနဲ႔ ျပည္သူဆီက မုိက္မုိက္ကန္းကန္းေတာင္းရမ္းတာဟာ တန္ရဲ႕လား။ မင္းတို႔ ငါတို႔ စဥ္းစားသင့္ၿပီ ေနာ္။ ေနာက္ ငါတို႔ကုိၾကေတာ့ ငပိစားၿပီးတုိက္တယ္ေလးဘာေလးနဲ႔၊ စစ္သား စစ္သားစားသလို ပဲစား ေနာက္ဆံုးကြာ ကိုယ္နဲ႔အေၾကာင္းပါလို႔ ဇနီး မယားျဖစ္လာတဲ့ မိန္းမမ်ားေတာင္ ငါတို႔ ေယာက်္ားရင့္မာႀကီးမ်ားလို စားရေသာက္ရတယ္။ သူတို႔မ်ား တပ္စစ္လာေတာ့ ပင္လယ္ စာေလးစားခ်င္ရတာနဲ႔၊ ျမန္မာ့ရိုးရာမုန္႔ေလးစားခ်င္ရတာနဲ႔ အိုကြာ အနည္းဆံုးေတာ့ ဟင္းပြဲ (၃၀) ေလာက္
ေတာ့ ျပင္ထားေပးရတာပဲမလား။ ေနာက္ အခ်ိဳတဲဖို႔ကလည္း လုပ္ေပး ရတာနဲ႔ ေနာက္ဆံုး နုိင္ငံေတာ္ ကိုယ္တုိင္က မီးမေပးနုိင္ တဲ့ ေနရာမွာ အဲယားကြန္းေလးနဲ႔မွဆိုတာမ်ိဳး အနည္းဆံုးေတာ့ ပန္ကာေလးဖြင့္ေပးရတာနဲ႔။ နုိင္ငံေတာ္ကိုယ္တုိင္က မီးမေရာက္ေသး တဲ့ေနရာဆုိေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္ေလ လွ်ပ္စစ္မီးကို ဘယ္လိုဖန္တီးမလဲ။ မီးစက္ပဲ ေမာင္းရတာေပါ့သူငယ္ခ်င္းရယ္။ ဒီေတာ့ တပ္စစ္ မ်ားလာရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ၂ ရက္ပဲဆုိတာ မင္းတို႔ငါတို႔ အသိေတြပါကြာ။ ဒီေတာ့ ငါတို႔သံုးေနတဲ့ မီးစက္မ်ားရဲ႕ ဆီစားႏႈန္းနဲ႔ ၂ ရက္စာဆုိရင္ ဆီ ဘယ္ေလာက္မ်ားကုန္မလဲ။ ဒီအတြက္ေကာ ဘယ္ကေနမ်ား ငါတို႔ဖန္တီးၾကသလဲ။
            အဲဒီလိုနဲ႔ ဒို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား စည္းစိမ္ခံစားေနၾကခ်ိန္မွာ ဒို႔စစ္သားေတြမွာေတာ့ အရာရွိတန္မဲ့ လစာစားရိတ္ မေလာက္ ငွရတာနဲ႔။ အျခားအဆင့္ အိမ္ေထာင္သည္ လိုင္းခန္းေတြမွာလည္း မိသားစုတခုနဲ႔တခု ဆန္ေခ်းေနရတာနဲ႔ ဆီေခ်းေနရတာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္မ်ား ရင္နာစရာ ေကာင္းလိုက္သလဲဗ်ာ။ ဒါေလးကိုက်ေနာ္ ဘာေလးနဲ႔ ယွဥ္တြဲစဥ္းစားမိသလဲဆိုရင္ျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္
ဆန္းရဲ႕ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံမႈေတြနဲ႔ သြားၿပီးယွဥ္တြဲစဥ္းစားမိတယ္။ ကိုယ္တိုင္ မိ္သားစုမွာေတာင္ ဝက္အူ ေခ်ာင္းေလး ၅ ေခ်ာင္းကို တမိသားစုလံုးစားေနခဲ့ရတာ။ ငါ ေခါင္းေဆာင္ပဲဆုိၿပီး ရာထူး အာဏာကို အလြဲသံုးစားမလုပ္ဘူး။ ေနာက္ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးတခုသိပ္ကို ရင္နာစရာေကာင္းတယ္ အဲဒါေလးကုိ စာေပေဟာ ေျပာပြဲတခုကို နားေထာင္ရင္းနဲ႔ သိ ခ့ဲရတာပါ။ အဲဒီျဖစ္ရပ္ေလးကေတာ့……
            ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕အိမ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ကိုယ္ရံေတာ္ ရဲေဘာ္ေလး အေယာက္ ၂၀ ခန္႔ဟာ အၿမဲရွိေနပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တေန႔မွာ သူ႔ ရဲေဘာ္ေလးေတြကို ေကၽြးတဲ့ထမင္းက ေတာ္ေတာ္ကို ၾကမ္းတယ္လို႔ဆုိပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိၾကမ္း သလဲဆုိရင္ျဖင့္ အဲဒီ ထမင္းခဲကို ပန္းကန္ထဲထည့္လိုက္ရင္ျဖင့္ ေဂါင္ကနဲ ျမည္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါနဲ႔စားဖို႔ဟင္းက လည္း ခရမ္းခ်ဥ္ သီးဟင္းေလးသာ ပါတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ရဲေဘာ္ေလးေတြက အဲဒီေန႔ေတာ့ စဥ္းစားမိၾကတယ္။ ငါတို႔ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟာ ငါတို႔ ကိုေတာ့ဒီလိုပဲေကၽြးၿပီး သူတို႔ကေတာ့ ဟင္းပြဲ ၂၀၊ ၃၀ ေလာက္နဲ႔မ်ား စားေန ၾကေလမလားလို႔ေတြးၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္တို႔ရဲ႕ ထမင္းစား ခန္းကို ဝင္သြားေတာ့ ရဲေဘာ္ေလးေတြ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတယ္တဲ့။ ဘယ္လိုေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ျဖင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တို႔ လင္မယား ကိုယ္ တုိင္က သူတို႔ကိုေကၽြးတဲ့ထမင္းနဲ႔ သတို႔ကိုေကၽြးတဲ့ ဟင္းကိုပဲ နယ္ဖတ္စားေနၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
            ဒါေလးကိုနာေထာင္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔အတြက္ မ်က္ရည္က်မိရတယ္။ စဥ္းစား ၾကည့္တယ္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေနာက္ကေန တတိုင္းျပည္လံုးလိုက္ခဲ့ရတာလဲ။ ဒီေလာက္ထိ ဆင္းရဲခံၿပီး ကိုယ့္ လက္ေအာက္နဲ႔ တသား တည္းေနတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနာက္မွ တတိုင္းျပည္လံုးမလိုက္ရင္ျဖင့္ ဘယ္သူ႔ေနာက္လိုက္ ၾကေလမလဲ။ ထိုေခတ္ ထိုအခါမွာလည္း အျခားေခါင္းေဆာင္ေတြ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထက္္ဝါရင့္တဲ့ နုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ ရွိေနၾကတာပဲ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ရိုးသားမႈနဲ႔ လက္ေအာက္ကို ၾကည့္မႈေလးေတြေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနာက္ကို တတိုင္းျပည္လံုး လိုက္ခဲ့ၾကတာပါ။ ထိုနည္းတူစြာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ စစ္ထြက္မိန္႔ခြန္းေလး ကို လည္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္ၾကည့္ရေအာင္။
            “ရဲေဘာ္တို႔ ငါတို႔ဒီေန႔စစ္ေျမျပင္ကိုထြက္မယ္။ မင္းတို႔အတြက္ ရမယ့္ဆုလာဘ္က ေသမယ္၊ ငတ္မယ္၊ ျပတ္မယ္။ အနီးကပ္ဆုံုးရန္သူကိုရွာတိုက္ၾက။ ငါလည္းမင္းတို႔နဲ႔ အတူလိုက္မယ္” သိပ္ေကာင္းတဲ့မိန္႔ခြန္းဗ်ာ။ မိန္႔ခြန္း အစစ္ကေတာ့ ရွည္ပါ တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အက်ဥ္းခ်ံဳးေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိန္႔ခြန္းမွာ သေဘာအက်ဆံုး ကေတာ့ ငါလည္းမင္းတို႔နဲ႔ အတူလိုက္ မယ္ ဆုိတဲ့စကားစုေလးကိုပါပဲ။ ဦးေဆာင္ရဲတယ္ လုပ္ရဲတယ္။ မင္းတုိ႔လုပ္ၾက ငါကေတာ့ စည္းစိမ္ခံမယ္ ဆုိတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ဒီေန႔ေခတ္ေတာ့ျဖင့္ ဒို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြမ်ား ေျပာေတာ့ျဖင့္တမ်ိဳး လုပ္ေတာ့တဖံုနဲ႔ ရဲေဘာ္ေတြငတ္ေတာ့ ငပိစားၿပီးတုိက္တဲ့ တပ္မေတာ္ တဲ့၊ ပင္ပန္းဆင္းရဲခံနုိင္တာတဲ့။ သူတို႔တုိက္ေတြ ကားေတြစီးၿပီး ဟိုတယ္ေပၚတက္စားတာကေတာ့ သူ႔အဆင့္နဲ႔သူတဲ့။ သိပ္တရား က်စရာေကာင္းတာပဲကြာ။
            ေနာက္တခုကြာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ရံုးသြားရံုးျပန္လမ္းေလးတခုမွာ အေၾကာ္ေရာင္းေနတဲ့ လင္မယားရွိတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က မနက္ တိုင္းကို ေသခ်ာဂရုတစိုက္ၾကည့္မိၿပီးတေန႔ေတာ့ မေနနုိင္ေတာ့တာနဲ႔ သူ႔ကားဒရိုင္ဘာကို ဒီနားမွာ ခဏရပ္ လို႔ေျပာ ၿပီးကားေပၚက ဆင္းသြားတယ္။ ဒီေတာ့ မနက္ခင္းဆုိင္ထြက္တဲ့ အေၾကာ္သည္လင္မယားက ဘာလုပ္ လို႔ဘာကိုင္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနေတာ့ တာေပါ့။ ျဖစ္မယ္ဆိုလည္း ျဖစ္မွာပဲေလ သူတို႔ဆီကို ဦးတည္လာေနသူက ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုးက ခ်စ္ခင္ေလးစားရတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ေအာင္ဆန္းျဖစ္ေနတယ္။ ဒီမွာတင္ ဒါကို ရိပ္မိတဲ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အေၾကာ္သည္မိန္းမကို ခင္ဗ်ား ဘာမွ မျဖစ္နဲ႔ ေနေနရတယ္။
ေနာက္ေတာ့ အေၾကာ္သည္ေယာက်္ားကိုေမးတယ္။ ခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္ၾကည့္ၾကည့္ေနတာ မနက္တုိင္းပဲ ခင္ဗ်ားအလုပ္လုပ္တုိင္း အေႏြးထည္လည္းမဝတ္ဘူး ဒီရာသီဥတုမွာ ခင္ဗ်ား မေအးဘူးလားလို႔ ေမးတယ္။ ဒီေတာ့ အေၾကာ္သည္ေယာက်္ားကလည္း ဟုတ္ကဲ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ဗ်ာ က်ေနာ္ေအးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရွိမွမရွိတာ ဘယ္တတ္နုိင္မွာလဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုပဲ မီးဖိုနားမွာ အလုပ္လုပ္ ရင္းနဲ႔ဆုိေတာ့ ေႏြးသြား တာပါပဲ လို႔ျပန္ေျဖပါတယ္။ ဒီလိုလည္းေျပာေရာ ဒို႔ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ဘာလုပ္တယ္ထင္လဲ။
            ခင္ဗ်ားဗ်ာတဲ့ ေရာ့ က်ဳပ္ရဲ႕ အေႏြးကုတ္ကိုယူထားဆိုၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ တထည္တည္းေသာ ကုတ္ကို ခၽြတ္ေပး သြားတယ္ဗ်ာ။ ၾကည့္စမ္းပါဦး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိတ္ဓါတ္ကို။ သူဟာ နုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ သူ႔ျပည္သူေတြ အဝတ္အထည္မရွိတာ စားစရာ မရွိတာ သူနဲ႔ဆုိင္တယ္။ သူေခါင္ေရွာင္လို႔မရဘူး။ သူဟာေခါင္းေဆာင္ဆုိတဲ့ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ေလ။ သိပ္ကိုေလးစား အားက် စရာ ေကာင္းလိုက္တဲ့ အျပဳအမူေလးကြာ။ ဒို႔တေတြရဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားနဲ႔ေတာ့ ကြာပ လို႔ပဲ ေျပာရေတာ့မွာပဲ။
            ေနာက္ဆံုးတခုကေတာ့ကြာ ဒို႔တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔ သိပ္ကုိပတ္သက္တဲ့ကိစၥေလးတခုေပါ့။ တေန႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ က စစ္စခန္းတခုကို သြားေတာ့ ဂိတ္ေစာင့္တဲ့ရဲေဘာ္ေလးက စစ္ေဆးေနတာေပါ့။ ဘယ္သူလဲ ဘယ္ကလဲ ဘာကိစၥလဲ စသျဖင့္ေပါ့။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာမေျပာဘဲ တိုင္းျပည္ေရးကိစၥလို႔ပဲေျပာသတဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တပ္ၾကပ္ႀကီးတေယာက္ ေရာက္လာ ၿပီး ဟာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခြင့္လႊတ္ပါခင္ဗ်ာ သူက ခုမွစေရာက္လာတဲ့ ရဲေဘာ္သစ္ေလးမို႔ပါ မသိလို႔ ပါခင္ဗ်ာ ဆုိၿပီး ေတာင္းပန္သတဲ့။ ဒါနဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္လည္း အထဲဝင္သြားတယ္။ ရဲေဘာ္ေလးစိတ္ထဲမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ ေတာ့ လန္႔ေနသတဲ့။ ဘာလို႔ဆုိ သူစစ္ေမးေန တာက ျမန္မာနုိင္ငံရဲ႕ေခါင္းေဆာင္ေလ။ တပ္ၾကပ္ႀကီးကလည္း မင္း ေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေတာ့မယ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကိုေတာင္ မင္းမသိရဘူး လား ဘာလားေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရံုးခန္းက ရဲေဘာ္ေလးကို ေခၚတယ္ဆိုၿပီး လာေခၚပါေလေရာ။
            ရဲေဘာ္ေလးစိတ္ထဲမွာေတာ့ ေသခ်ာပါၿပီေပါ့။ ငါေတာ့ဒုကၡေရာက္ပါၿပီဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ရံုးခန္း ေရာက္သြားေတာ့ ဗုိလ္္ခ်ဳပ္က အၿပံဳးေလးနဲ႔ပဲ ေအး မင္းစိတ္ထဲမွာ တခုခုျဖစ္ေနမွာစုိးလို႔ ေခၚလိုက္တာ။ ဒါအတြက္ မင္းစိတ္ ထဲမွာ ဘာမွျဖစ္မေနနဲ႔။ မင္းလုပ္တာမွန္တယ္။ ဆက္ႀကိဳးစားလို႔ေျပာၿပီးျပန္လႊတ္လိုက္တယ္တဲ့။ ခုေခတ္ ဒို႔မ်ားဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ဆို ရင္ေတာ့ကြာ ေသခ်ာပါၿပီေနာ္။ ဘယ္လိုျဖစ္မလဲေတာ့မသိဘူး။ ဒို႔စစ္တကၠသိုလ္ တက္တုန္းက အျဖစ္ေလးျပန္အမွတ္ရမိ ေသးတယ္။ သက္ဆိုင္ရာ လူႀကီးေတြနာမည္၊ ရာထူးနဲ႔ ဓါတ္ပံုကို တြဲၿပီး က်က္ခဲ့ရတာေလးေပါ့။
                ကဲဒီေတာ့သူငယ္ခ်င္းရယ္ ဒို႔ေတြလက္ထက္ၾကရင္ ဒို႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္လိုျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကရေအာင္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အဲလိုဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြ မ်ားမ်ား ေပၚထြန္းလာဖို႔ မင္းတို႔ငါတို႔ ႀကိဳးစားၾကရမယ္။ ကိုယ့္အခြင့္အေရးအတြက္ ကိုယ္တုိင္ တိုက္ပြဲဝင္ၾက ရမယ္ သူငယ္ခ်င္းတို႔။ စစ္သားေတြက ခ်ိဳင္းေထာက္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက တုိက္ေဆာက္ေနတာကုိ သိပါ လ်က္နဲ႔ ခံေနရင္ေတာ့ ခံေနတဲ့ သူ အျပစ္ပဲသူငယ္ခ်င္း။ ဒီေတာ့ ခ်ိဳင္းေထာက္နဲ႔စစ္သားေတြအတြက္ အခြင့္အေရးရရွိဖို႔ ခ်ိဳင္းေထာက္ မျဖစ္ေသးတဲ့ ဒို႔ေတြ ရဲ႕ ေသေဖာ္ေသဖက္ ရွင္ေဖာ္ရွင္ဖက္ ရဲေဘာ္စစ္သည္မ်ားရဲ႕ ဒုကၡေတြကင္းလြတ္ဖို႔ အတြက္ တုိက္ေဆာက္ေနၾကတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ တစုေၾကာင့္ေျပာခံေနရတဲ့ ဒို႔တပ္မေတာ္ႀကီးျပန္လည္ၿပီးေတာ့ နာမည္ရဖိ္ု႔ အတြက္ ဒို႔ တပ္မေတာ္သားအခြင့္အေရးေတြ အတြက္ ျပည္သူေတြဆံုးရံႈးထားရတဲ့ အခြင့္အေရးေတြအတြက္ ငါတို႔ တပ္မေတာ္သားေတြက ဦေဆာင္လို႔ တုိက္ပြဲဝင္ ၾကရေအာင္လို႔႔ပဲ ေျပာလိုက္ပါရေစ။ စစ္သားေတြက ခ်ိဳင္းေထာက္ ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက တုိက္ေဆာက္ တဲ့ေခတ္ကို ငါတို႔ေက်ာ္လႊားၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။ ေက်ာ္လႊားနုိင္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစား ၾကရေအာင္ပါလို႔ေျပာ တပ္မေတာ္သား ညီအကိုမ်ားကို တုိက္တြန္းလိုက္ ရပါတယ္။
ဗိုလ္ရဲထက္

No comments:

Post a Comment

Ads 468x60px

Featured Posts