တမ္းတမိသည္ ဟုိအတိတ္ဆီ

က်ေနာ္ စစ္သားမ်ားကိုမုန္းသည္ဆုိေသာ စစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕သမီး ဆုိသည့္ေဆာင္းပါးကို ေရးသား ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ အေတြးတစ္ခုေပၚလာသည္။ ယင္းကား အျခားေတာ့မဟုတ္။ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက တပ္မေတာ္ရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈေတြနဲ႔ ယေန႔ေခတ္တပ္မေတာ္ရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈေတြအေၾကာင္းကို ႏိႈ္င္းယွဥ္ၾကည့္ခ်င္ လာသည္။ ဒါန႔ဲပဲ က်ေနာ္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မတုိင္မွီက တပ္မေတာ္သား မိသားစုဝင္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေမးျမန္းၾကည့္မိသည္။ ထိုတပ္မေတာ္သားမိသားစုမ်ားကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္အတိတ္ဆီက တပ္ရင္းမွဴးတာဝန္ျဖင့္ အနား ယူသြားေသာ အရာရွိႀကီးတစ္ဦး၏ သားတစ္ဦးကို ေမးျမန္းၾကည့္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သူ႔ရဲ႕ တပ္မိသားစုဝင္အျဖစ္ ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေက်ာ္ကာလကေတာ့ ယေန႔ေခတ္ႏွင့္ ျပန္လည္ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္ ေထာက္ပံ့မႈဆိုင္ ရာမ်ား စိတ္ဓါတ္ပိုင္းဆုိင္ရာမ်ားမွာ ဆုတ္ယုတ္လာသည္ကိုေတြ႕ရေတာ့ နုိင္ငံတကာတပ္မေတာ္မ်ားႏွင့္ ယဥ္ ေဘာင္တန္းမည္၊ ေခတ္မွီတပ္မေတာ္ႀကီးတည္ေဆာက္မည္ ဟုေၾကြးေၾကာ္ေနေသာ တပ္မေတာ္ႀကီးကိုၾကည့္ ၿပီး ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားဆိုတာကိုလည္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိပါေတာ့သည္။

က်ေနာ္သူ႔ဆီကသိလာခဲ့တဲ့ တစ္ခ်ိန္ကတပ္မေတာ္ႀကီးရဲ႕ ပံုရိပ္တခ်ိဳ႕ကေတာ့အလြန္ပင္လြမ္းေဆြး စရာေကာင္းလွပါေတာ့သည္။ အထက္ေအာက္ျပႆနာေတြလည္း သိပ္မရွိ၊ အားလံုးဟာ မိသားစုလိုေနထုိင္ ၾကၿပီး ဆရာသမားမိဘသဖြယ္ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကိုယ္တုိင္ကလည္း တပ္ရဲ႕ လူႀကီးပိုင္းသား သမီးျဖစ္တာမုိ႔လားလို႔မသိဘူးလို႔လည္း ရယ္ရယ္ေမာေမာေလးေျပာသြားတဲ့ သူ႔အေျပာက တစ္ခုခုေတာ့ အား နည္းခ်က္ရွိခဲ့သလိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဟိုတစ္ခ်ိန္က ထုတ္ေပးတဲ့ စစ္ဝတ္ေတြကလည္း အရည္အေသြးျပည့္မွီခဲ့သ လို၊ ေထာက္ပံ့မႈရိကၡာမွာလည္း တပ္ရင္းအဆင့္မွာ ျဖတ္ေတာက္မႈေတြသိပ္မရွိတဲ့အေၾကာင္းကိုေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အထက္ကလာတဲ့အေနအထားမွာေတာ့ အမွန္တကယ္မျပည့္ဝဘူးလို႔လည္း ဆုိပါေသးတယ္။

သူေက်ာင္းတက္ေတာ့လည္း စစ္မႈထမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ သားသမီးျဖစ္လို႔ ေက်ာင္းဝင္ေၾကး၊ ပညာသင္ စရိတ္ေတြမွာ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးတာေတြရခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ တပ္မေတာ္သားျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ ခံစား ခြင့္အခ်ိဳ႕ကိုလည္းေျပာျပေတာ့ က်ေနာ့္မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့ ယေန႔ေခတ္ တပ္မိသားစုေက်ာင္းသားေတြကို ေထာက္ပံ့ေပးေနတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ႏွစ္စာအတြက္ ေထာက္ပံ့မႈ ဗလာစာအုပ္တစ္ဒါဇင္နဲ႔ ခဲတံ ၃ ေခ်ာင္းမွ ၅ ေခ်ာင္း ကံေကာင္းရင္ေတာ့ ခဲတံတစ္ဒါဇင္ ေထာက္ပံ့တာေတြကို မ်က္လံုးထဲေျပးျမင္လာမိပါတယ္။ အဲဒီလို ျမင္မိေတာ့ သူ႔ကိုေမးၾကည့္မိပါေတာ့တယ္။ သိခ်င္စိတ္ကလည္း မ်ားေနတာကိုး။ ဒီေတာ့သူေျပာတာက အဲလို မဟုတ္ဘူးတဲ့။ တကယ္ကို သက္သာတယ္တဲ့။ ေက်ာင္းကေနလည္း အခ်ိဳ႕ စာအုပ္စာတမ္းေထာက္ပံ့မႈေတြကုိ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနကိုယ္တိုင္က ေထာက္ပံ့တာပါတဲ့။ ခုလိုတပ္မေတာ္ကေနေထာက္ပ့ံတာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ တနည္းေျပာရရင္ေတာ့လည္း အစိုးရကိုက အဲလိုအစီအမံကို လုပ္ေပးထားတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ အျပည့္အဝမ ဟုတ္ေတာင္ ဒီေလာက္ရခဲ့တယ္ဆုိရင္ကိုပဲ မဆုိးလွပါဘူး။ သူ႔စကားေလးကိုၾကားေတာ့ က်ေနာ့္အေတြ႕အႀကံဳ ေလးကိုျပန္လည္ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။

သားသမီးမ်ားတဲ့ စစ္သည္ေတြမွာ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းအပ္ဖို႔အတြက္ ေက်ာင္းဝင္ေၾကးေငြ မတတ္ နုိင္လို႔ လစာေလးေတြႀကိဳေရာင္းၾကရတဲ့ အျဖစ္ေလးေတြ၊ တပ္တြင္းမွာ တပိုင္တနုိင္စီးပြါးေရးေလးေတြ လုပ္ၾက ရတာေတြ အစီအရီနဲ႔ က်ေနာ္စစ္တကၠသိုလ္ေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ က်ေနာ္တို႔ ဗ်ဴဟာတာဝန္ခံ က်ေနာ္တို႔ ေအာင္ေဇ ယ်တပ္ရင္းရဲ႕ တပ္ရင္းမွဴးႀကီးျဖစ္တဲ့ အဘဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး ျမတ္သြင္ ရဲ႕ေျပာစကားမ်ားကို ျပန္လည္အမွတ္ရ မိပါေတာ့တယ္။ တပည့္တို႔ မင္းတို႔ ေက်ာင္းဆင္းတာဟာ ၿပီးဆံုးတာမဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီေတာ့မွ စမွာျဖစ္တယ္၊ ဒီ ေတာ့မင္းတို႔ရဲ႕ေက်ာင္းဆင္းပြဲဟာ တာလႊတ္ပြဲဆုိလည္းမမွားဘူး။ ဒီေတာ့ တာလႊတ္ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူေတြက ေတာ့ဘယ္မွာက်န္ခဲ့တယ္၊ ဘယ္သူေတြဟာ ဘဝပန္းတုိင္ကိုေရာက္တယ္ဆုိတာ ေငြေရာင္ပိတ္ကားေပၚမွာ ဆက္လက္ရႈစားၾကရမွာျဖစ္တယ္။ ဆိုတဲ့ စကားေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းဆင္းခါနီး ဗိုလ္ေလာင္းေတြၾကားမွာ ေငြေရာင္ပိ္တ္ကားဆုိတဲ့စကားလံုးဟာ ေခတ္စားခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ခုလည္းအဲလိုပဲ က်ေနာ့္အေတြးေငြေရာင္ပိတ္ ကားမွာလည္း တစ္ေခတ္တစ္ခ်ိန္က တပ္မေတာ္နဲ႔ ဒီေန႔ တိုင္းျပည္ႀကီးတိုးတက္ေျပာင္းလဲေနပါၿပီလို႔ေျပာတဲ့ ျပည္ေထာင္စုသမတၱျမန္မာနုိင္ငံရဲ႕ တပ္မေတာ္ေထာက္ပ့ံမႈနဲ႔ ေထာက္ပံ့မႈဆုိင္ရာ ပစၥည္းမ်ားရဲ႕ ကြာလတီေတြ၊ ေထာက္ပံ့မႈစီမံေပးမႈေတြဟာ တစ္ခုခ်င္း တစ္ခုခ်င္းနဲ႔ ေပၚလြင္လာရပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ သင္တန္းဆင္းၿပီးေတာ့ က်ေနာ္က အေျမာက္တပ္ျဖစ္တာနဲ႔အညီ အေျမာက္တပ္စုမွဴးသင္ တန္းကို မိတၳီလာ၊ မုန္တိုင္မွာ သင္တန္းတက္ေတာ့လည္း အဲဒီမွာ က်ေနာ္တို႔ကိုသင္တန္းျပေပးတဲ့ တပ္ရင္းအ ရာခံဗိုလ္ႀကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ တစ္ေခတ္တစ္ခ်ိန္က တပ္မေတာ္ရဲ႕ေထာက္ပံ့မႈေတြကိုျပန္ေျပာင္းသတိရေျပာ ၾကားေနတဲ့ ဆရာႀကီးရဲ႕ ပံုရိပ္ကိုလည္း ျမင္ေယာင္လာမိပါတယ္။ ဆရာႀကီးေျပာတာေလးကေတာ့ သိပ္ကိုရိုး ရွင္းပါတယ္။ ဗိုလ္ႀကီးရယ္ စစ္တပ္ႀကီးက လက္နက္ေတြေခတ္မွီလာတာေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ က်ေနာ္တို႔ရေနတဲ့ ရိကၡာ၊ စစ္ဝတ္စတာေတြက အရည္အေသြးမမွီေတာ့ဘူးဗ်။ ဘယ္လိုသိနုိင္လဲဆုိရင္ ဒီေန႔ တပ္မေတာ္က ထုတ္ေပးေနတဲ့ OG ေတြကေလ ဗိုလ္ႀကီးျမင္တဲ့အတုိင္းပဲ ပါးလိုက္တာမွ လြန္ေရာ။ ဘာမွကို မလုပ္ရေသးဘူး ၿပဲခ်င္ေနၿပီ။ အဲဒီ OG ေတြက ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ထုတ္ေတြဆုိေပမယ့္ ဘယ္လိုလုပ္လူေတာ တိုးဝတ္လို႔ရမွာလည္း။ ဒီေတာ့ ခုလို ဘူးေလာ့တို႔၊ ဘာတို႔ စတာေတြကို အျပင္မွာခ်ဳပ္ဝတ္ရေတာ့ အပိုကုန္တယ္ ဗ်။ ဒါေပမယ့္ မခ်ဳပ္ဝတ္လို႔လည္းမရဘူးေလ။ ထုတ္ေပးတာက ဝတ္လို႔မွမသင့္ေတာ္တာ။ က်ေနာ္တို႔ အရင္ ၈၈ မတုိင္ခင္တုန္းကဆုိရင္ အေႏြးေဘာင္းဘီ ေတြကအစရတယ္။ ေနာက္ ခုလုိစစ္ဆြယ္တာဆုိတာလည္း ထူမွထူ၊ ေနာက္ ထုတ္ေပးတဲ့ OG ဆိုတာ မီးပူေလးမ်ားေကာ့ေနလို႔ကေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္ ဂ်င္းအေပ်ာ့စားလိုပဲ ရိႈးဝတ္လို႔ ရတယ္။ ထုတ္ေပးတဲ့ ေစာင္ၾကားဆုိတာ ဒီေန႔လို နည္းနည္းစြဲၿပဲ မဟုတ္ဘူးဗိုလ္ႀကီးရဲ႕။ သိပ္ကိုခိုင္တာ။ ေရွ႕ တန္းမွာ လူနာတင္ ေအးေဆးပဲ။ ေတာထဲ ေတာ္ရံုညိတာေလာက္ေတာ့ ၿပဲမထြက္သြားဘူး။ ေပါက္ပဲသြားရင္ သြားမယ္။ ဒီေန႔ထုတ္ေပးေနတာေတြကေတာ့ဗ်ာ လက္နဲ႔ေတာင္မထုိးရဲဘူး။

ဒီလိုေလးေတြရင္ဖြင့္ေျပာသံေလးေတြနဲ႔ တစ္ခါတည္း က်ေနာ္ျပန္လည္ေျပးျမင္သတိရမိျပန္တာက တစ္ခ်ိန္က တပ္မေတာ္ကေန ကေလးေမြးတဲ့ တပ္မိသားစုအတြက္ဆုိရင္ ကေလးအတြက္ကို ေမြးလာတာနဲ႔ အုိဗာတင္း၊ နုိ႔မုန္႔၊ သူ႔အသက္အရြယ္နဲ႔သူ ေပးတယ္။ ေနာက္ ကေလးအႏွီးဆိုတာလည္း ေပးေသးတယ္။ ေပးတာေတြကလည္း ဒီေန႔ေခတ္အျပင္မွာေရာင္းေနတဲ့ တရုတ္ကလာတဲ့လိုအေပါစားေတြမဟုတ္ဘူး။ တကယ့္ ကိုအေကာင္းစားေတြပါ။ အျပင္က သာမန္အလတ္တန္းစားေလာက္ကေတာ့ ယွဥ္လို႔ရတယ္။ ခုေတာ့ က်ေနာ္ တုိ႔မွာ အျခားတုိင္းျပည္မ်ားက ပိုေကာင္းလာမယ့္ အနာဂတ္ကိုေမွ်ာ္လင့္ေနၾကခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔က အတိတ္ ေဟာင္းကိုျပန္တမ္းတေနရတာဟာ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဘယ္သူေတြမ်ားေတြးမိသလဲလို႔ က်ေနာ္စဥ္းစား မိတယ္။

ေနာက္က်ေနာ္တို႔ တပ္မေတာ္သားေတြ တလြဲဂုဏ္ယူေနၾကတာေလးတစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ငါတို႔တပ္မေတာ္က ဘာမွမရွိဘဲ ငါတို႔ေတြ ဘာမွအက်ိဳးခံစားခြင့္မရွိဘဲ တာဝန္ထမ္း ေဆာင္ေနၾကတာျဖစ္တယ္ဆုိတာပါဘဲ။ ဒါကိုလည္း အထက္လူႀကီးမ်ားက ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔မေတြးၾကဘဲ သူတို႔ ေတြရတဲ့ခံစားခြင့္ၾကေတာ့ သူ႔အဆင့္နဲ႔သူတဲ့။ ဘယ္ရဲေဘာ္ကမွလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္လို ကားနဲ႔တုိက္နဲ႔ ဆုိတာကုိမေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး။ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕စာအုပ္ထဲမွာေတာ့ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ အ လွမ္းကြာေဝးတဲ့သူကို မနာမလိုပါဘူးတဲ့။ သူတို႔ရဲ႕ ဘဝေတြကိုလည္း မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူးတဲ့။ ကိုယ္နဲ႔ ထုိက္တန္ရာ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကိုပဲ စံထားပါတယ္လို႔ဆုိထားပါတယ္။ က်ေနာ္ဟုတ္မဟုတ္ကို ျပန္ေတြးၾကည့္တယ္။ ဟုတ္ တယ္ က်ေနာ္တို႔က ခံစားခြင့္ဘာညာေျပာေနလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရေနတဲ့ အက်ိဳးခံစားခြင့္ေတြကို ေျပာေနျခင္းမဟုတ္ဘူးဆုိတာပါဘဲ။ က်ေနာ္တို႔ေျပာေနေသာခံစားခြင့္ဆုိတာမွာလည္း အဆင့္လိုက္ အဆင့္ လိုက္ရဲ႕ ခံစားခြင့္မ်ားကိုေျပာေနျခင္းပါ။ ထုိခံစားခြင့္က လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဖူလံုမႈရွိတယ္ အနည္းငယ္မွ် ပိုလွ်ံမႈရွိတယ္ဆုိရံုေလးကိုသာ က်ေနာ္တို႔ ေျပာဆုိေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ငါတို႔တပ္မေတာ္က ငပိစားၿပီး တုိက္တဲ့ တပ္မေတာ္ သူမ်ားတပ္မေတာ္ေတြလို ေခ်ာကလက္စားရမွ တုိက္တဲ့တပ္မေတာ္မဟုတ္ဘူးတဲ့။ သိပ္ကိုဝမ္းနည္းဖို႔ေကာင္းတဲ့ စကားေတြေပါ့။ လြဲေနလိုက္တာမ်ားေနာ္။ အဲဒီစကားကိုေျပာေနၾကတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႀကီးမ်ားကေကာ တစ္ခ်ိန္က သူတို႔ေတြ အရာရွိငယ္ဘဝေတြက သူတို႔ရခဲ့တဲ့ အခြင့္အေရးေတြနဲ႔ ယေန႔ေခတ္ အရာရွိငယ္မ်ားနဲ႔ ရဲေဘာ္မ်ားရေနၾကတဲ့ အခြင့္အေရးမ်ားဘယ္လိုကြာဟေနတယ္ဆုိတာကို မသိေလေရာ့သ လားလို႔လည္း စဥ္းစားမိပါတယ္။

ဆရာလယ္တြင္းသားေစာခ်စ္ကေတာ့ေျပာထားတယ္ စာေပေဟာေျပာပြဲေလးတစ္ခုမွာ ဆရာေျပာထား တာေလးကို က်ေနာ္အရမ္းသေဘာက်တယ္။ ဆရာကဘာေျပာထားတာလဲဆုိေတာ့ ဆင္းရဲတာဟာ မရွိတာ ဟာ မျပည့္စံုတာဟာ ဂုဏ္ယူစရာမဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ခ်မ္းသာလာေအာင္ ရွိလာေအာင္ ျပည့္စံုလာေအာင္ ႀကိဳးစား ၿပီး အနည္းအက်ဥ္းေလာက္တုိးတက္လာတာေလးကိုပဲ က်ေနာ္တို႔က ဂုဏ္ယူသင့္ပါတယ္တဲ့။ ခုေတာ့ က်ေနာ္ တို႔ တပ္မေတာ္သားေတြရဲ႕စိတ္ထဲမွာ အဲလိုမရွိတာကိုပဲ မျပည့္စံုတာကိုပဲ ဂုဏ္ယူေနၾကေတာ့ ယေန႔ကမၻာႀကီး နဲ႔လြဲေနတယ္ဆုိတာကို မသိၾကေလေတာ့ တပ္မေတာ္ႀကီးအတြက္ က်ေနာ္ဝမ္းနည္းမိပါတယ္။ ဒီလိုေျပာေတာ့ ငါတုိ႔ကို လစာေတြ တိုးေပးထားတာပဲဆုိရင္ေတာ့ ဒါက ခံစားခြင့္တိုးေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေခတ္ကာလအရ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတိုးျမင့္လာမႈအေပၚမွာ တိုးျမွင့္ေပးလိုက္တဲ့ လစာပါ။ ဒါဟာ ခံစားခြင့္တိုးလာတာမဟုတ္ပါဘူး ဆိုတာကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ သိရပါမယ္။ တကယ္လို႔မ်ား က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေငြတန္ဖိုးဟာ တက္ေနမယ္ဆုိရင္ ကုန္ပစၥည္းေတြဟာ ေစ်းက်လိုက္ရင္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းကို ထိန္းခ်ဳပ္လာနုိင္ရင္ က်ေနာ္တို႔ လစာေတြလည္း တိုးလာ စရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။

လစာေတြေတာ့တိုးလာပါတယ္ ဒါေပမယ့္ ေပးေနတဲ့ ရရမယ့္ ရိကၡာေတြက အေလွ်ာ့ခံရတယ္၊ ျဖတ္ ေတာက္ခံရတယ္။ အဆိုးဝါးဆံုးျဖတ္ေတာက္ခံရျခင္းကေတာ့ ကုလားပဲပါ။ ဒီေတာ့ဘာထူးမွာလဲ။ တစ္ဖက္က ရိကၡာျဖတ္ေတာက္ခံရလို႔ ဝမ္းစာအတြက္ ေလ်ာ့ပါးသြားခ်ိန္မွာ တိုးလာတဲ့လစာနဲ႔ ျပန္လည္ဝယ္ယူၿပီး ဖာေထးရ ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ႀကီးျမင့္ေနတဲ့ ကုန္ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ ျပန္တြက္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ရံႈးေတာင္ေနပါေသးတယ္။ ဒါက ဝမ္းေရးပဲရွိပါေသးတယ္။ အျခားအခြင့္အေရးမ်ားျဖစ္တဲ့ တပ္မေတာ္မိသားစုမ်ားရဲ႕ ေနာင္ေရး၊ တပ္မေတာ္သား မ်ားရဲ႕ ဘဝအာမခံခ်က္ စတာေတြကိုေကာ ဘယ္ေလာက္မ်ား နုိင္ငံေတာ္နဲ႔ တပ္မေတာ္က တာဝန္ယူထားေပး ပါၿပီလဲ။ အနာဂတ္ကို မေမွ်ာ္နုိင္ဘဲ အတိတ္ကိုသာ ျပန္တမ္းတေနရတဲ့ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္တပ္မေတာ္ႀကီး ကေန အနာဂတ္ကိုေမွ်ာ္ေတြးနုိင္တဲ့ အမွန္တကယ္ ေခတ္မွီၿပီး တိုးတက္တဲ့ အေတြးအေခၚမ်ားရွိတဲ့ တပ္မေတာ္ ႀကီးျဖစ္ေပၚလာေစခ်င္ေသာ ရင္တြင္းဆႏၵကေတာ့ အမွန္တကယ္ရွိရပါေတာ့တယ္။

တပ္မေတာ္သားမ်ားႏွင့္ တကြ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဘဝအာမခံခ်က္မ်ားကို အမွန္တကယ္အာမခံခ်က္ေပး နုိင္ေသာ အစုိးရတစ္ရပ္ျဖစ္လာေအာင္လည္ လက္ရွိ အစိုးရမွ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္လိမ့္မည္လို႔လည္း ယံုၾကည္မိ ပါသည္။ ေျပာင္းလဲလာေသာ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွလည္း မိမိတို႔ တပ္မေတာ္သားမ်ားနဲ႔ တပ္မေတာ္ သားမိသားစုမ်ားအတြက္ စဥ္းစားေပးၿပီး ျဖည့္တင္းေပးလိမ့္မည္လို႔လည္း ယံုၾကည္မိပါတယ္။ မိမိတို႔ တပ္မ ေတာ္သားမ်ားကိုသာ မဟုတ္ပါ။ နုိင္ငံတကာရွိ အျခားနုိင္ငံမ်ားနည္းတူ အက်ိဳးခံစားခြင့္မ်ား ရရွိေစရန္အတြက္ သက္ဆုိင္ရာ ဌာနဆုိင္ရာ ဝန္ထမ္းမ်ားကိုလည္း အခြင့္အေရးမ်ား အခြင့္အလမ္းမ်ား ဖန္တီးေပးနုိင္လိမ့္မည္ လို႔လည္း ယံုၾကည္မိပါသည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်ေနာ္ အတိတ္က တပ္မေတာ္ႀကီးကိုသာ ျပန္လည္ လြမ္းဆြတ္လိုက္ပါဦးမည္။ မိမိလြမ္းဆြတ္မည့္ အတိတ္တပ္မေတာ္ႀကီးသည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလက္ထက္က ျပည္သူခ်စ္ေသာတပ္မေတာ္ႏွင့္ ဦးေနဝင္းလက္ထက္ ယေန႔ထက္သာေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေထာက္ပံ့မႈမ်ား၊ အဆင့္အ တန္းမွီေသာ စစ္ဝတ္မ်ားရရွိတဲ့ တပ္မေတာ္ ႏွစ္ရပ္ကို ေပါင္းစပ္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္းပဲ အတိတ္မွာရွိခဲ့တဲ့ ကြဲျပားတဲ့ တပ္မေတာ္ႀကီးကိုပဲ တမ္းတရင္း ယေန႔တပ္မေတာ္ကို လြမ္းမိပါေတာ့သည္။

ဗိုလ္ရဲထက္