နင္ဂ်ာ၊ ဘလိပ္ဓား၊တုတ္ခၽြန္ ႏွင့္ ေဆး႐ံု

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွထုတ္လုပ္ေသာ ႐ုပ္ရွင္ကားမ်ားအနက္ နင္ဂ်ာမ်ားပါဝင္ေသာ ႐ုပ္ရွင္ကားမ်ားကို ကမာၻတဝွမ္းမွ ကေလးလူႀကီးမေရြး လြန္စြာ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကပါသည္။ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း မက္မက္စက္စက္ၾကည့္ ေလ့ရွိပါသည္။နင္ဂ်ာမ်ား၏ ဓားအစြမ္းကို ၾကည့္ရသည္မွာ အသက္႐ႈမွားမတတ္ပင္ ျဖစ္ရပါသည္။တခါတရံ နင္ဂ်ာမ်ားသည္ လူဆိုးမ်ားျဖစ္လ်က္ ၊တခါတရံတြင္ ဒုစ႐ိုက္မႈကို တားဆီးသူမ်ား ျဖစ္ေနသည္။နင္ဂ်ာမ်ား၏  လက္အေဝွ႔တြင္ လည္ပင္းဆို လည္ပင္း၊လက္တစ္ေခ်ာင္းဆို လက္တစ္ေခ်ာင္း ျပတ္၏။ဆိုလိုသည္မွာ ဓားကိုင္ လက္မ်ား၏ ကၽြမ္းက်င္မႈမွာ လြန္္စြာ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေၾကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ေျခလွမ္းစိပ္စပ္ႏွင့္ ေျပးၾကသည္ မွာလဲ ၾကည့္၍ပင္ ေကင္းလွပါဘိ။ဝတ္ထားသည့္ အဝတ္အစားမ်ားကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းလဲျခင္း မရွိ၊ အေပၚအမည္း၊ေအာက္အမည္း၊ေခါင္းစြပ္ အမည္း၊နင္ဂ်ာဝတ္စံုခၽြတ္လိုက္ေတာ့မွ လူေခ်ာလူလွမ်ားျဖစ္ေနသည္။ မင္းသမီးေလးမ်ားကလဲ ေခ်ာမွေခ်ာ၊မင္းသားမ်ားကလဲ ခန္႔မွခန္႔၊လူဆိုးဆိုပါကလဲ ဘယ္လိုမွ ထင္စရာေတာင္ မရွိ၊ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း နင္ဂ်ာဓားသမားမ်ားသည္  ႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပား၌ ရွိေနပါသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ၿမိဳ႕တိုင္း၊ နယ္တိုင္းတြင္ ေရာက္ရွိေနၿပီဟု  ေျပာလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။ွ

“ေဟ့ သူငယ္ခ်င္း မေတြ႕ၾကတာၾကာၿပီေနာ္” ဟုဆိုေသာ အသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိရာ ႏွစ္ေပါင္းသံုး ဆယ္ေက်ာ္ ကြဲကြာေနခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းတစ္ဦးကို ေတြ႕ေလသည္။ထိုသူငယ္ခ်င္းမွာ ယခုအခါ မီးယပ္ႏွင့္ သားဖြားဆရာဝန္ႀကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။”ငါ့ေဆး႐ံုကို လာခဲ့အုန္းကြာ”  ဟုဆိုၿပီး ၎တာဝန္က် ရာေဆး႐ံုကို ေျပာျပ၏။ကၽြန္ေတာ္လည္း အားလပ္သည့္တစ္ေန႔တြင္ သူငယ္ခ်င္းရွိရာ ေဆး႐ံုသို႔ ေရာက္သြားပါ သည္။သားဖြားဌာနေရွ႕သို႔ေရာက္ေသာအခါ မ်ားလွစြာေသာ ဗိုက္ႀကီးသည္ထုႀကီးကို ေတြ႕ရေလေတာ့သည္။ ဗိုက္ႀကီးမ်ား ‘မ’ ကာ ‘မ’ ကာ ျဖင့္ အေတြ႕အႀကံဳေပါင္းစံုဖလွယ္ေနၾကပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က Topaz အမွတ္တံဆိပ္ ဘလိပ္ဓား သံုးစြဲခဲ့ပါသည္။ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာျပည္အတြင္းသို႔ တ႐ုတ္ပစၥည္းမ်ား ေပါေပါေလာေလာ တင္သြင္းျခင္း မရွိေသးပါ။ေပါက္ေဖာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔ သိပ္ အဆင္မေျပၾကေသး။ကၽြန္ေတာ္သံုးစဲြသည့္  Topaz သည္ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံမွ ထုတ္လုပ္ၿပီး မည္သို႔မည္ပံု ေရာက္ရွိ လာသည္ မသိပါ။သို႔ရာတြင္ သံုးစဲြရသည္မွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္သည့္တိုင္ေအာင္ လံုးဝ သံေခ်းတက္ျခင္းမရွိ။  အသြားကလဲ ထက္မွထက္၊ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဂ်ာမဏီလုပ္ ပစၥည္းမ်ား ျမန္မာျပည္တြင္ မရွိသေလာက္ပင္။ယခု  အခ်ိန္တိုင္ေအာင္ ထိုပစၥည္းမ်ိဳးကို လြမ္းေနရပါသည္။

တစ္ေန႔တြင္ တပည့္မေဟာင္းတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္ဝန္ႀကီးႏွင့္ ေတြ႕သည့္အတြက္  “သမီး ဘယ္သြားမလို႔လ”ဲ  ဟု ေမးလိုက္သည့္အခါ တပည့္မကေလးက  “OG သြားျပမလို႔ပါ” ဟုျပန္ေျဖပါသည္။ကၽြန္ေတာ္က  “ေကာင္းတာေပါ့၊ကိုယ့္ရင္ေသြးကိစၥပဲ” ဟု ေျပာလိုက္ေသာအခါ သူမက “ ေကာင္းတယ္ဆရာေရ ပိုက္ဆံ၊ ပိုက္ဆံ”  ဟုျပန္ေျဖပါသည္။  “ဟဲ့ ပိုက္ဆံ ဆိုတာ ကုန္သင့္ ကုန္ထိုက္ရင္ ကုန္ရမွာေပါ့ဟ” ဟုေျပာလိုက္ သည့္အခါ သူမက  “ဆရာက လဲ ဘာမွမသိပဲ ေျပာေနျပန္ပါၿပီ၊အခုခ်ိန္းတာကဆရာေရ ခဲြဖို႔ကိစၥ ခဲြဖို႔ကိစၥ၊ သမီးကို ဆရာမက ဗိုက္ခဲြေမြးရမယ္တဲ့၊သမီးမွာ ဘာ ေရာဂါ အခံမွမရွိပဲနဲ႔၊ဗိုက္ခဲြခက သိန္းခ်ီၿပီး ကုန္ရ အုံးမယ္၊စိတ္ညစ္လိုက္တာ ဆရာရယ္”  ဟူ၍ ဆိုေလသူတစ္ဦး အား ေတြ႕ခဲ့ဖူးပါသည္။

သူငယ္ခ်င္းဆရာဝန္ႀကီးႏွင့္ ေတြ႕ေသာအခါ သူက လဖက္ရည္ဆိုင္သြားရေအာင္ဟုေခၚသည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦးသား လဖက္ရည္ဆိုင္သို႔ေရာက္သြားၾကပါသည္။ သူ႔ကို ျမင္ရသည္မွာ ႏြမ္းဖတ္ေနသည့္  အတြက္ ကၽြန္ေတာ္က  “မင္းျမင္ရတာလဲ ပင္ပန္းလိုက္တာကြာ”  ဟုဆိုေသာအခါ သူက  “သူငယ္ခ်င္းေရ  တို႔ႏိုင္ငံကေတာ့ကြာ စိတ္ညစ္စရာေတြပဲေဟ့၊အခု ငါ ခဲြစိတ္ခန္းထဲက ထြက္လာတာ၊ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်တာတဲ့၊ တုတ္နဲ႔ထိုးထားတာ သားအိမ္တစ္ခုလံုး စုတ္ျပတ္သတ္ ေနတာပဲ၊မနည္း အသက္ရွင္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ရတယ္”  ဟု ေျပာေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေျပာစရာ စကား တစ္ခြန္းမွပင္ မရွိေတာ့ေခ်။

တစ္ေန႔ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္၏ခ်ိဳင္းၾကားတြင္ ကိႏၷရာ အနာေပါက္သည့္အတြက္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေျမွာက္ကာ  ေျမွာက္ကာ သြားေနရပါသည္။သူငယ္ခ်င္းဆရာဝန္တစ္ေယာက္၏ေဆးခန္းေရွ႕သို႔ေရာက္ေသာအခါ သူက ေဆးခန္းအဝမွေန၍  “ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ဘာျဖစ္တာလဲ၊လာခဲ့အုန္္း” ဟု လွမ္းေခၚသည့္အတြက္ ေဆးခန္းအတြင္း  သို႔ ဝင္လိုက္ပါသည္။ကၽြန္ေတာ့္အနာကို ျမင္ေသာအခါ သူက  “ကဲ ခဲြမယ္” ဟုေျပာသည့္အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား၊ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ေဆးဖက္ဝင္တယ္တဲ့၊ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔႔႔ပဲ ေျဖရွင္းပါ့မယ္ ဆရာရယ္” ဟု ေျပာရင္း အလ်င္အျမန္ သုတ္ေျခတင္ရပါသည္။

သြားေလသူ ဗိုလ္ေနဝင္းေခတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ႏွစ္ပိုင္းခဲြပါသည္။ ပထမအပိုင္းကို ၁၉၆၂-၁၉၇၄ ကာလ ႏွင့္ ဒုတိယအပိုင္းကို ၁၉၇၄-၁၉၈၈ ကာလ ဟူ၍ ခဲြျခားမိပါသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႔၏လူငယ္ဘဝသည္ ဗိုလ္ေနဝင္း၏ ဒုတိယကာလ ျဖစ္သည္။ထိုအခ်ိန္က ခါးပိုက္ႏိႈက္ လြန္စြာ ေပါမ်ားပါသည္။ခါးပိုက္ႏိႈက္တို႔၏လက္ထဲတြင္ ဘလိပ္ဓားထက္ပိုင္းက်ိဳး သို႔မဟုတ္ ပိုက္ဆံအေႂကြတစ္ေစ့ကို ထက္ေအာင္ေသြး၍ ကိုင္ထားၾကပါသည္။အခြင့္  အေရးရသည္ႏွင့္၊ ျမန္လိုက္သည့္လက္မ်ား၊ပိုက္ဆံအိတ္၊လက္ဆဲြအိတ္၊အက်ႌအိတ္၊ဘယ္လိုအိတ္မ်ိဳးလာမလဲ၊ ခဲြၿပီးသား။ေျပာခ်င္တာက ခါးပိုက္ႏိႈက္မ်ားလည္း ဘလိပ္ဓားအကိုင္ ကၽြမ္းက်င္လွပါေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔လူငယ္ဘဝတြင္ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း တင္စားေျပာဆိုေလ့ရွိေသာ စကားတစ္ခြန္း ရွိပါသည္။ယင္းမွာ ‘ပါးပါးမလွီးန’ဲ႔ ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ကပ္ဖိုးကပ္ဖဲ့လုပ္ေသာအခါ ေျပာေလ့ရွိပါ သည္။အေမရိကန္ႏိုင္ငံေရာက္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္သည္ သူ႔တစ္ေယာက္စာသာလဖက္ရည္ဖိုး ထည့္လာေလ့ရွိၿပီး တစ္ဝိုင္းစာ ဘယ္ေတာ့မွ ရွင္းေပးေလ့ မရွိေခ်။ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔အား ကြယ္ရာတြင္ ‘ဘလိပ္ဓား’ဟု အမည္ေျပာင္ေပးထားပါသည္။

ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ လူေဟာင္းမ်ားျဖင့္ပင္ မူသစ္မ်ားခ်ကာ ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ ရင္ေပါင္တန္းႏိုင္ရန္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားေနသည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ ယေန႔ (၁၃.၁.၂၀၁၂)တြင္ စစ္ဖက္မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခင္ညြန္႔၊ဗိုလ္မွဴးႀကီးစန္းပြင့္ အပါအဝင္ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္ ခြန္ထြန္းဦး၊၈၈ မ်ိဳးဆက္မွ မင္းကိုႏိုင္၊ကိုကိုႀကီးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္ဟု ၾကားရသည့္အတြက္ အစိုးရအသစ္အေပၚ ပိုမိုယံုၾကည္မိပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အေပၚယံေရႊမႈန္က်ဲၿပီး အတြင္း၌ ေနာက္ေခ်းခံထားေသာ ကိစၥရပ္မ်ား မ်ားစြာရွိေနပါသည္။ ပညာေရးဆိုလွ်င္ မူလတန္းအထိဆင္း၍ စဥ္းစားျပီး ျပဳျပင္ရမည္ျဖစ္သလို က်န္းမာေရးဆိုလွ်င္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ အထိ ဆင္းၿပီး စဥ္းစား၍ျပဳျပင္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးလြန္းေသာေၾကာင့္ သားသမီး မေမြးဖြားလိုေသာ ျပည္သူမ်ား မ်ားစြာရွိပါသည္။ႏိုင္ငံေတာ္မွ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ လြန္စြာ အားနည္းမႈေၾကာင့္ မေသသင့္ပဲေသၾကရသူ မ်ားစြာ ရွိေနသည့္အျပင္ တရားမဝင္ ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ခ်မႈေၾကာင့္  ေသရြာမွ လြတ္ေျမာက္သြားေသာ္လည္း မိသားစု၏ စီးပြားေရး အေျခအေန လြန္မင္းစြာ ဆိုးရြား သြားသူမ်ား၊ကိုယ္ဝန္ဖ်က္ေဆးမ်ား ေသာက္ေသာ္လည္း ကိုယ္ဝန္ ပ်က္က်မသြားပဲ မစြမ္းမသန္ ေမြးဖြားလာသူမ်ားမွာလည္း မေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပား လွပါသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္ေနျခင္းသည္ တနည္းအားျဖင့္ လူသားအရင္းအျမစ္ ဆံုး႐ံႈးျခင္း မည္ေပသည္။

တခ်ိဳ႕ေသာ ဆရာဝန္၊ဆရာမ အမည္ခံ နင္ဂ်ာဓားသမားမ်ား၏ေဘး၊ က်န္းမာေရးဝန္ထမ္း အမည္ခံ ဘလိပ္ဓားသမားမ်ား၏ေဘး၊ေငြေၾကးမျပည့္စံု၍ တုတ္သမားမ်ား၏ေမႊေႏွာက္ဖ်က္ခ်မႈေဘး စသည့္ေဘးဆိုး မ်ားမွ ကင္းေဝးေအာင္ အစြမ္းကုန္ ေဆာင္ရြက္ေပးၾကပါရန္ ေလးစားစြာ ေမတၱာရပ္ခံပါေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပအပ္ပါသည္။

သန္႔စင္ေအာင္(ရန္ကင္း)