ျမန္မာ့နုိင္ငံေရး တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းေျပာင္းလဲလာပါသည္ဟု ယခုအခါ နုိင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ ျပည္သူမ်ားက ခံစားေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေသာအခ်ိန္အခါတြင္ မိမိအေနျဖင့္ ယခုကဲ့သုိ႔ေျပာဆုိျခင္းသည္ အဆိုးျမင္ဝါ ဒီတေယာက္ကဲ့သုိ႔ ျမင္နုိင္ဖြယ္ရွိသည္ကုိ နားလည္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မိမိတို႔စာေရးဆရာဟူသည္ မိမိျမင္ သည့္အျမင္မ်ားႏွင့္ သိရွိထားသည္ကို စာဖတ္သူပရိတ္သတ္မ်ားထံသို႔တင္ျပၾကရျခင္းသည္ တာဝန္တရပ္ျဖစ္ ေပသည္။ မိမိေခါင္းစဥ္အေနျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ သံတူေၾကာင္းကြဲ ျမန္မာ့နုိင္ငံေရးဟု တင္ထားသနည္း။ လက္ရွိနုိင္ငံေရးအေျခအေနမ်ားသည္ အေျခအေန အခ်ိန္အခါမ်ားသာ ေျပာင္းလဲေသာ္လည္း သြားေနသည့္ လမ္းသည္ ယခင္ နဝတ အစိုးရလက္ထက္က က်င့္သံုးခဲ့သည့္နည္းလမ္းေဟာင္းပံုစံျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ အဘယ္ကဲ့သုိ႔ တူညီသနည္း ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ႏိႈင္းယွဥ္သံုးသပ္ၾကည့္ရာဝယ္။
၁၉၉၀ ခုႏွစ္က ေရြးေကာက္ပြဲျပဳလုပ္ေပးသည္ တဖက္မွ တစည ပါတီကို အမာခံပါတီအေနျဖင့္ ပါဝင္ ေစခဲ့ေသာ္လည္း အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ အျပတ္အသတ္ျဖင့္ အနုိင္ရခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးျခင္းမျပဳခဲ့ဘဲ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ National Assembly (အမ်ိဳး သားညီလာခံ) ကိုေခၚယူက်င္းပခဲ့သည္။ ထုိသို႔ေခၚယူက်င္းပရန္အတြက္ နဝတ အစိုးရဘက္မွ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားအား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ားကမ္းလွမ္းကာ ယင္းတို႔စိတ္ႀကိဳက္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ တပိုင္းတစ ခြဲထြက္အဖြဲ႔မ်ားကို လူမ်ိဳးစုကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ တင္ေျမွာက္ၿပီး ယင္းတို႔စိတ္ႀကိဳက္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိမွ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ဆက္လက္တက္ေရာက္ျခင္းမရွိသည္မွ အစျပဳကာ ရပ္နား ထားၿပီး ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ျပန္လည္က်င္းပခဲ့ၿပီး ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို အတည္ျပဳျပ႒ာန္းခဲ့ၾကသည္။
ယခုအခါ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ယင္း ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ၁၉၉၀ ကဲ့သို႔ မဟုတ္ဘဲ ယင္းတို႔၏ အမာခံ ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီမွ အျပတ္အသတ္အနုိင္ရရွိခဲ့သည္။ ထုိမွ ေရွးယခင္အတုိင္း တိုင္းရင္သားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားကမ္းလွမ္းၿပီး National Assembly (အမ်ိဳးသားညီလာခံ) တခုကို ထပ္မံက်င္းပရန္ျပင္ဆင္ေနျပန္သည္။ ဤျဖစ္စဥ္ႏွစ္ခုတြင္ မိမိတို႔ ျမင္နုိင္သည္မွာ ေနာက္ခံကားခ်ပ္အေနျဖင့္ စစ္အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္မႈေနာက္ခံႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအမည္ခံအရပ္သား လႊတ္ေတာ္အစိုးရတရပ္ျဖစ္ေနသည္။ ယခင္က နုိင္ငံေရးအရ တင္းၾကပ္ထားၿပီး ယခုအခါ နုိင္ငံေရးအရ လြတ္ လပ္မႈအခ်ိဳ႕ကို ေပးထားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လြတ္လပ္ၿပီဟုေျပာ၍ကား မရေသးေသာအေျခအေနျဖစ္သည္။ ယင္းအတြက္ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအခ်ိဳ႕က်န္ရွိေနေသးျခင္း၊ တပ္တြင္းမွ တပ္တြင္းအေျခအေနမ်ားကို ေဖာ္ ထုတ္ေရးသားေနသူမ်ားကို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ေနျခင္းႏွင့္ အျခားအျခားေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာတို႔ သည္လည္း ျဖစ္ပ်က္ေနဆဲပင္ျဖစ္ပါသည္။
ဤသို႔ေသာ ေနာက္ခံအေျခအေနေျပာင္းလဲၿပီး သြားေနသည့္ လမ္းေၾကာင္းမ်ားမွာ ထူးမျခားနားျဖစ္ေန သည္ကို ေတြ႕ရွိရေနပါသည္။ ဤတြင္မိမိတို႔အေနျဖင့္ ေမးစရာေမးခြန္းတခုေပၚလာပါသည္။ ယင္းကား မိမိတို႔ တုိင္းျပည္အတြက္ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကသည္မွာ အဘယ္နည္း။ ဦးေနဝင္းလက္ထက္ အာဏာသိမ္းခံခဲ့ရစဥ္ကတည္း ကမိမိတို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည့္ နုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္သည္ ဒီမုိကေရစီေလာ၊ ဖက္ဒရယ္ေလာ။ ယခုမူ ဒီမုိက ေရစီအစိုးရျဖစ္သြားသည္ဆုိသည္ႏွင့္ပင္ မိမိတို႔မွာ ရည္မွန္းခ်က္ေရာက္သကဲ့သို႔ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္တိုင္း ဖက္ဒရယ္ကို လက္ခံက်င့္သံုးရန္အေလးသာမည္ေလာ။ ဤသည္ကို သမုိင္းနမူနာၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္တြင္ ရွမ္းျပည္နယ္မွတင္သြင္းေသာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးမူ သို႔မဟုတ္ ေတာင္ ႀကီးမူကိစၥတြင္ပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဦးေဆာင္ေသာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းကာ ဘီလူးက ကျပခဲ့ပါသည္။ ယခု ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ကား ဘီလူးက ကျပရန္မလိုသေလာက္ ၿပီးျပည့္စံုေနပါသည္။ အေျခခံဥပေဒပါျပ႒ာန္း ခ်က္အရ ျပည္ေထာင္စုအတြက္ အႏၱရာယ္ရွိနုိင္သည္ဆုိသည္ႏွင့္ပင္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းနုိင္ခြင့္ အျပည့္ အဝရရွိထားပါသည္။ ဤအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ မိမိတို႔တုိင္းရင္သားကိုယ္စားလွယ္မ်ား မည္သို႔ ေတာင္းဆိုၾကမည္ နည္း။
ထုိ႔ျပင္ လက္ရွိအပစ္ရပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားဝိုင္းမ်ားတြင္ပင္ ေလာေလာဆယ္အပစ္ရပ္ေရးသည္သာ ပဓာန ေနာက္ပိုင္းအတြက္ အမ်ိဳးသားညီလာခံတခုေခၚယူက်င္းပေပးမည္ဟူ၍သာ လက္ရွိအစိုးရဘက္မွ ေျပာ ၾကားေနပါသည္။ ဤသည္ကို မိမိထက္ဝါရင့္သဘာရင့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား သတိျပဳမိၾကေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာစကားပံုတခုကဲ့သို႔ ပညာရွိသတိျဖစ္ခဲ ဆုိသကဲ့သို႔ ျဖစ္ၿပီး သမုိင္းေနာက္ျပန္လွည့္သြားမည္ကို မိမိအေန ျဖင့္ စိုးရိမ္လွပါသည္။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မလွည့္ပါဟု လက္ရွိအစိုးရအဖြဲ႔မွ အာမခံထားပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မည္သုိ႔အာမခံနုိင္မည္နည္း။ ဤသည္မွာ တုိင္းရင္းသားျပည္သူအားလံုး၏ အေရးကိစၥႏွင့္ တုိင္းျပည္ကိစၥျဖစ္ပါ သည္။ နုိင္ငံေရးအရ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမ်ားရွိသည္ ဒီမုိကေရစီျဖစ္ၿပီဆုိသည္ႏွင့္ပင္ မိမိတို႔အေနျဖင့္ ဦးတည္ ခ်က္မေရာက္ရွိေသးသည္ကို နုိင္ငံသူနုိင္ငံသားတိုင္း သိရွိထားရန္လိုအပ္လွပါသည္။ မိမိတို႔သြားမည့္လမ္း ေၾကာင္းသည္ ဖက္ဒရယ္မူ တနည္း ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးနုိင္ခြင့္ ရရွိရန္ျဖစ္ပါသည္။ ဤအတြက္ လက္ရွိ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ပိုင္းႏွင့္ တပ္မေတာ္အသိုင္းအဝိုင္းမွ မည္မွ်ထိနားလည္ လက္ခံေပးထားသနည္း။ ျပည္သူ ျပည္သားအမ်ားစုကေကာ ဖက္ဒရယ္ကို မည္မွ်နားလည္လက္ခံထားသနည္း ဆုိသည့္ ေမးခြန္းကို ထုတ္ရန္ လိုအပ္လာပါသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ပါလီမန္သို႔ ၄၃ ေနရာ ဝင္ေရာက္နုိင္သည္ ဆုိသည္ႏွင့္ ယင္းျပႆနာမ်ားကို မည္မွ်ေျဖရွင္းနုိင္မည္နည္း။ မိမိအျမင္ကိုေျပာရလွ်င္မႈ အမွန္တကယ္သာ လက္ရွိအစိုးရအေနျဖင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို လိုလားသည္ဆိုလွ်င္ ယခုကဲ့သို႔ အပစ္ရပ္ရန္ လုပ္ေနယံုမွ်ျဖင့္ မၿပီးဆီးပါ။ ထုိ႔ျပင္ လက္ရွိၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုယ္စားလွယ္မ်ားေျပာသကဲ့သို႔ ေနာက္မွေျပာၾကတာေပါ့ ဆုိေသာ စကားလံုးမ်ားေျပာေနရန္မလိုပါ။ ထုိ႔ျပင္ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားကိုလည္း ယင္းတို႔စိတ္ႀကိဳက္အဖြဲ႔ကိုသာ ေတြ႕ဆံုရန္ မလိုအပ္ပါ။ ယာယီအားျဖင့္ တနုိင္ငံလံုးအတုိင္းအတာ အစိုးရတပ္မ်ားကို အပစ္အခတ္ရပ္ဆဲရန္ တရားဝင္ ေၾကျငာခ်က္ထုတ္ကာ ဖက္ဒရယ္မူအတြက္ သက္ဆုိင္ရာတိုင္းရင္းသားမ်ားေရးဆြဲထားေသာ ဖက္ဒရယ္မူကို တင္သြင္းျခင္း၊ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ နုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ေရးဆြဲျခင္း၊ ျပည္နယ္ လိုက္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒမ်ား တင္သြင္းျခင္း ျပင္ဆင္ျခင္း ျဖည့္ဆြက္ျခင္းမ်ားအတြက္ ေကာ္မတီဖြဲ႔ ကာေဆာင္ရြက္ေစရပါမည္။
မိမိစိုးရိမ္သည္မွာ အမွန္တကယ္အင္အားႀကီးသူမ်ားအား သိမ္းသြင္းနည္းျဖင့္ အတြင္းသို႔ေခၚယူထား ၿပီး ေနာက္ဆံုး တုိင္းရင္းသားေတြကိုယ္တုိင္က လက္ခံလိုက္ရပါတယ္ဆုိသကဲ့သုိ႔ ပံုစံမ်ိဳးလုပ္သြားမည္ကို မိမိ စိုးရိမ္ပါသည္။ ထုိသုိ႔လုပ္လိမ့္မည္ဟုလည္း စိတ္တြင္ ထင္ေနပါသည္။ ဤသို႔ျဖစ္လာမည္ မျဖစ္လာမည္ကိုေတာ့ မိမိဆရာသမားတဦးေျပာစကားအတုိင္း ေငြေရာင္ပိတ္ကားေပၚတြင္ ဆက္လက္ရႈစားရမည္သာ။ မိမိအေနျဖင့္ အဓိကေျပာၾကားလိုသည္မွာ မိမိတို႔ပန္းတုိင္သည္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတည္ေထာင္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ ယင္း ျပည္ေထာင္စုစနစ္အေပၚတြင္ ဒီမုိကေရစီထြန္းကားရန္ျဖစ္ပါသည္။ ယခုကဲ့သို႔ေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျဖင့္ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မတည္ေဆာက္နုိင္ေသးပါ။ အခ်ိန္မေရြး ထေပါက္ကြဲနုိင္ေသာအေျခအေနျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ မိမိတို႔ ဦးတည္ခ်က္ ရည္မွန္းခ်က္ကို မေပ်ာက္ပ်က္ေစလိုပါ။ မႈန္ဝါးမသြားေစလိုပါ။ တဖက္အေပၚ အလြန္ ယံုၾကည္မိလွ်င္ တပ္ဦးကၽြံသြားလွ်င္ မိမိတို႔ နစ္နာမည္ကို ေတြးမိေစလိုပါသည္။ ယခုအေျခအေနမ်ား သည္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ေလာက္သည့္အေနအထားတြင္မရွိေသးသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ မိမိေတြးျမင္မိသည္တခုက တခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ နုိင္ငံေရးကစားကြက္ကို နင္းမည္ဟုလည္း ျမင္ေနမိပါသည္။ အစိုးရသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို လႊတ္ေတာ္တြင္း သို႔ ေနရာေပးၿပီး တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားေျပာကာ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ေခၚယူက်င္းပ ေစပါမည္။ ဤတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားကေတာ့ ေသခ်ာသည္က ဖက္ဒရယ္ကိစၥကို တင္ျပၾကမည္သာ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ မည္သုိ႔မွ် လုပ္ေဆာင္ေပးနုိင္ျခင္းမရွိဘဲ ဇာတ္ေမ်ာေနပါက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ နုိင္ငံေရးေသသြားနုိင္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ တဖက္တြင္လည္း ဖက္ဒရယ္မရသျဖင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ားကလည္း မေက်မလည္ျဖင့္ ျပန္လည္လက္နက္ကိုင္တုိက္ခိုက္နုိင္ပါသည္။ ဤသို႔ေသာအေျခ အေနမ်ိဳးတြင္ နုိင္ငံတကာမ်က္ႏွာပန္းလွရန္ စီမံသမွ် ၿငိမ္ခံၾကမည္လား ထုိသို႔ျဖစ္လာလွ်င္ တုိင္းျပည္ပိုမုိဆင္းရဲ ဆုိးဝါးမည္ စသျခင့္ ေျခာက္လံုးဖိလံုးမ်ားျဖင့္ ဖိအားေပးၿပီး ယင္းတို႔စိတ္ႀကိဳက္ စီမံၾကလွ်င္ေတာ့ျဖင့္ ……… သံတူေၾကာင္းကြဲ လက္ရွိျမန္မာ့နုိင္ငံေရးအေျခအေနမ်ားကို သတိထားကာ ဆင္ျခင္နုိင္ၾကပါေစ….. မိမိတို႔ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္သည္ ေရာက္ရန္ေဝးေနပါေသးသည္ဆုိသည္ကို ျမင္သမွ်တင္ျပလိုက္ရပါသည္…
၁၉၉၀ ခုႏွစ္က ေရြးေကာက္ပြဲျပဳလုပ္ေပးသည္ တဖက္မွ တစည ပါတီကို အမာခံပါတီအေနျဖင့္ ပါဝင္ ေစခဲ့ေသာ္လည္း အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ အျပတ္အသတ္ျဖင့္ အနုိင္ရခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးျခင္းမျပဳခဲ့ဘဲ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ National Assembly (အမ်ိဳး သားညီလာခံ) ကိုေခၚယူက်င္းပခဲ့သည္။ ထုိသို႔ေခၚယူက်င္းပရန္အတြက္ နဝတ အစိုးရဘက္မွ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားအား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမ်ားကမ္းလွမ္းကာ ယင္းတို႔စိတ္ႀကိဳက္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ တပိုင္းတစ ခြဲထြက္အဖြဲ႔မ်ားကို လူမ်ိဳးစုကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ တင္ေျမွာက္ၿပီး ယင္းတို႔စိတ္ႀကိဳက္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိမွ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ဆက္လက္တက္ေရာက္ျခင္းမရွိသည္မွ အစျပဳကာ ရပ္နား ထားၿပီး ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ျပန္လည္က်င္းပခဲ့ၿပီး ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို အတည္ျပဳျပ႒ာန္းခဲ့ၾကသည္။
ယခုအခါ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ယင္း ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒအရ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ၁၉၉၀ ကဲ့သို႔ မဟုတ္ဘဲ ယင္းတို႔၏ အမာခံ ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီမွ အျပတ္အသတ္အနုိင္ရရွိခဲ့သည္။ ထုိမွ ေရွးယခင္အတုိင္း တိုင္းရင္သားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားကမ္းလွမ္းၿပီး National Assembly (အမ်ိဳးသားညီလာခံ) တခုကို ထပ္မံက်င္းပရန္ျပင္ဆင္ေနျပန္သည္။ ဤျဖစ္စဥ္ႏွစ္ခုတြင္ မိမိတို႔ ျမင္နုိင္သည္မွာ ေနာက္ခံကားခ်ပ္အေနျဖင့္ စစ္အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္မႈေနာက္ခံႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအမည္ခံအရပ္သား လႊတ္ေတာ္အစိုးရတရပ္ျဖစ္ေနသည္။ ယခင္က နုိင္ငံေရးအရ တင္းၾကပ္ထားၿပီး ယခုအခါ နုိင္ငံေရးအရ လြတ္ လပ္မႈအခ်ိဳ႕ကို ေပးထားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လြတ္လပ္ၿပီဟုေျပာ၍ကား မရေသးေသာအေျခအေနျဖစ္သည္။ ယင္းအတြက္ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအခ်ိဳ႕က်န္ရွိေနေသးျခင္း၊ တပ္တြင္းမွ တပ္တြင္းအေျခအေနမ်ားကို ေဖာ္ ထုတ္ေရးသားေနသူမ်ားကို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ေနျခင္းႏွင့္ အျခားအျခားေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာတို႔ သည္လည္း ျဖစ္ပ်က္ေနဆဲပင္ျဖစ္ပါသည္။
ဤသို႔ေသာ ေနာက္ခံအေျခအေနေျပာင္းလဲၿပီး သြားေနသည့္ လမ္းေၾကာင္းမ်ားမွာ ထူးမျခားနားျဖစ္ေန သည္ကို ေတြ႕ရွိရေနပါသည္။ ဤတြင္မိမိတို႔အေနျဖင့္ ေမးစရာေမးခြန္းတခုေပၚလာပါသည္။ ယင္းကား မိမိတို႔ တုိင္းျပည္အတြက္ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကသည္မွာ အဘယ္နည္း။ ဦးေနဝင္းလက္ထက္ အာဏာသိမ္းခံခဲ့ရစဥ္ကတည္း ကမိမိတို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည့္ နုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္သည္ ဒီမုိကေရစီေလာ၊ ဖက္ဒရယ္ေလာ။ ယခုမူ ဒီမုိက ေရစီအစိုးရျဖစ္သြားသည္ဆုိသည္ႏွင့္ပင္ မိမိတို႔မွာ ရည္မွန္းခ်က္ေရာက္သကဲ့သို႔ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္တိုင္း ဖက္ဒရယ္ကို လက္ခံက်င့္သံုးရန္အေလးသာမည္ေလာ။ ဤသည္ကို သမုိင္းနမူနာၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္တြင္ ရွမ္းျပည္နယ္မွတင္သြင္းေသာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးမူ သို႔မဟုတ္ ေတာင္ ႀကီးမူကိစၥတြင္ပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဦးေဆာင္ေသာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းကာ ဘီလူးက ကျပခဲ့ပါသည္။ ယခု ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ကား ဘီလူးက ကျပရန္မလိုသေလာက္ ၿပီးျပည့္စံုေနပါသည္။ အေျခခံဥပေဒပါျပ႒ာန္း ခ်က္အရ ျပည္ေထာင္စုအတြက္ အႏၱရာယ္ရွိနုိင္သည္ဆုိသည္ႏွင့္ပင္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းနုိင္ခြင့္ အျပည့္ အဝရရွိထားပါသည္။ ဤအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ မိမိတို႔တုိင္းရင္သားကိုယ္စားလွယ္မ်ား မည္သို႔ ေတာင္းဆိုၾကမည္ နည္း။
ထုိ႔ျပင္ လက္ရွိအပစ္ရပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားဝိုင္းမ်ားတြင္ပင္ ေလာေလာဆယ္အပစ္ရပ္ေရးသည္သာ ပဓာန ေနာက္ပိုင္းအတြက္ အမ်ိဳးသားညီလာခံတခုေခၚယူက်င္းပေပးမည္ဟူ၍သာ လက္ရွိအစိုးရဘက္မွ ေျပာ ၾကားေနပါသည္။ ဤသည္ကို မိမိထက္ဝါရင့္သဘာရင့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား သတိျပဳမိၾကေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာစကားပံုတခုကဲ့သို႔ ပညာရွိသတိျဖစ္ခဲ ဆုိသကဲ့သို႔ ျဖစ္ၿပီး သမုိင္းေနာက္ျပန္လွည့္သြားမည္ကို မိမိအေန ျဖင့္ စိုးရိမ္လွပါသည္။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္မလွည့္ပါဟု လက္ရွိအစိုးရအဖြဲ႔မွ အာမခံထားပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မည္သုိ႔အာမခံနုိင္မည္နည္း။ ဤသည္မွာ တုိင္းရင္းသားျပည္သူအားလံုး၏ အေရးကိစၥႏွင့္ တုိင္းျပည္ကိစၥျဖစ္ပါ သည္။ နုိင္ငံေရးအရ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမ်ားရွိသည္ ဒီမုိကေရစီျဖစ္ၿပီဆုိသည္ႏွင့္ပင္ မိမိတို႔အေနျဖင့္ ဦးတည္ ခ်က္မေရာက္ရွိေသးသည္ကို နုိင္ငံသူနုိင္ငံသားတိုင္း သိရွိထားရန္လိုအပ္လွပါသည္။ မိမိတို႔သြားမည့္လမ္း ေၾကာင္းသည္ ဖက္ဒရယ္မူ တနည္း ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးနုိင္ခြင့္ ရရွိရန္ျဖစ္ပါသည္။ ဤအတြက္ လက္ရွိ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ပိုင္းႏွင့္ တပ္မေတာ္အသိုင္းအဝိုင္းမွ မည္မွ်ထိနားလည္ လက္ခံေပးထားသနည္း။ ျပည္သူ ျပည္သားအမ်ားစုကေကာ ဖက္ဒရယ္ကို မည္မွ်နားလည္လက္ခံထားသနည္း ဆုိသည့္ ေမးခြန္းကို ထုတ္ရန္ လိုအပ္လာပါသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ပါလီမန္သို႔ ၄၃ ေနရာ ဝင္ေရာက္နုိင္သည္ ဆုိသည္ႏွင့္ ယင္းျပႆနာမ်ားကို မည္မွ်ေျဖရွင္းနုိင္မည္နည္း။ မိမိအျမင္ကိုေျပာရလွ်င္မႈ အမွန္တကယ္သာ လက္ရွိအစိုးရအေနျဖင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို လိုလားသည္ဆိုလွ်င္ ယခုကဲ့သို႔ အပစ္ရပ္ရန္ လုပ္ေနယံုမွ်ျဖင့္ မၿပီးဆီးပါ။ ထုိ႔ျပင္ လက္ရွိၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုယ္စားလွယ္မ်ားေျပာသကဲ့သို႔ ေနာက္မွေျပာၾကတာေပါ့ ဆုိေသာ စကားလံုးမ်ားေျပာေနရန္မလိုပါ။ ထုိ႔ျပင္ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားကိုလည္း ယင္းတို႔စိတ္ႀကိဳက္အဖြဲ႔ကိုသာ ေတြ႕ဆံုရန္ မလိုအပ္ပါ။ ယာယီအားျဖင့္ တနုိင္ငံလံုးအတုိင္းအတာ အစိုးရတပ္မ်ားကို အပစ္အခတ္ရပ္ဆဲရန္ တရားဝင္ ေၾကျငာခ်က္ထုတ္ကာ ဖက္ဒရယ္မူအတြက္ သက္ဆုိင္ရာတိုင္းရင္းသားမ်ားေရးဆြဲထားေသာ ဖက္ဒရယ္မူကို တင္သြင္းျခင္း၊ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ နုိင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ေရးဆြဲျခင္း၊ ျပည္နယ္ လိုက္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒမ်ား တင္သြင္းျခင္း ျပင္ဆင္ျခင္း ျဖည့္ဆြက္ျခင္းမ်ားအတြက္ ေကာ္မတီဖြဲ႔ ကာေဆာင္ရြက္ေစရပါမည္။
မိမိစိုးရိမ္သည္မွာ အမွန္တကယ္အင္အားႀကီးသူမ်ားအား သိမ္းသြင္းနည္းျဖင့္ အတြင္းသို႔ေခၚယူထား ၿပီး ေနာက္ဆံုး တုိင္းရင္းသားေတြကိုယ္တုိင္က လက္ခံလိုက္ရပါတယ္ဆုိသကဲ့သုိ႔ ပံုစံမ်ိဳးလုပ္သြားမည္ကို မိမိ စိုးရိမ္ပါသည္။ ထုိသုိ႔လုပ္လိမ့္မည္ဟုလည္း စိတ္တြင္ ထင္ေနပါသည္။ ဤသို႔ျဖစ္လာမည္ မျဖစ္လာမည္ကိုေတာ့ မိမိဆရာသမားတဦးေျပာစကားအတုိင္း ေငြေရာင္ပိတ္ကားေပၚတြင္ ဆက္လက္ရႈစားရမည္သာ။ မိမိအေနျဖင့္ အဓိကေျပာၾကားလိုသည္မွာ မိမိတို႔ပန္းတုိင္သည္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတည္ေထာင္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ ယင္း ျပည္ေထာင္စုစနစ္အေပၚတြင္ ဒီမုိကေရစီထြန္းကားရန္ျဖစ္ပါသည္။ ယခုကဲ့သို႔ေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျဖင့္ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မတည္ေဆာက္နုိင္ေသးပါ။ အခ်ိန္မေရြး ထေပါက္ကြဲနုိင္ေသာအေျခအေနျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ မိမိတို႔ ဦးတည္ခ်က္ ရည္မွန္းခ်က္ကို မေပ်ာက္ပ်က္ေစလိုပါ။ မႈန္ဝါးမသြားေစလိုပါ။ တဖက္အေပၚ အလြန္ ယံုၾကည္မိလွ်င္ တပ္ဦးကၽြံသြားလွ်င္ မိမိတို႔ နစ္နာမည္ကို ေတြးမိေစလိုပါသည္။ ယခုအေျခအေနမ်ား သည္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ေလာက္သည့္အေနအထားတြင္မရွိေသးသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ မိမိေတြးျမင္မိသည္တခုက တခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ နုိင္ငံေရးကစားကြက္ကို နင္းမည္ဟုလည္း ျမင္ေနမိပါသည္။ အစိုးရသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို လႊတ္ေတာ္တြင္း သို႔ ေနရာေပးၿပီး တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားေျပာကာ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ေခၚယူက်င္းပ ေစပါမည္။ ဤတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားကေတာ့ ေသခ်ာသည္က ဖက္ဒရယ္ကိစၥကို တင္ျပၾကမည္သာ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ မည္သုိ႔မွ် လုပ္ေဆာင္ေပးနုိင္ျခင္းမရွိဘဲ ဇာတ္ေမ်ာေနပါက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ နုိင္ငံေရးေသသြားနုိင္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ တဖက္တြင္လည္း ဖက္ဒရယ္မရသျဖင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ားကလည္း မေက်မလည္ျဖင့္ ျပန္လည္လက္နက္ကိုင္တုိက္ခိုက္နုိင္ပါသည္။ ဤသို႔ေသာအေျခ အေနမ်ိဳးတြင္ နုိင္ငံတကာမ်က္ႏွာပန္းလွရန္ စီမံသမွ် ၿငိမ္ခံၾကမည္လား ထုိသို႔ျဖစ္လာလွ်င္ တုိင္းျပည္ပိုမုိဆင္းရဲ ဆုိးဝါးမည္ စသျခင့္ ေျခာက္လံုးဖိလံုးမ်ားျဖင့္ ဖိအားေပးၿပီး ယင္းတို႔စိတ္ႀကိဳက္ စီမံၾကလွ်င္ေတာ့ျဖင့္ ……… သံတူေၾကာင္းကြဲ လက္ရွိျမန္မာ့နုိင္ငံေရးအေျခအေနမ်ားကို သတိထားကာ ဆင္ျခင္နုိင္ၾကပါေစ….. မိမိတို႔ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္သည္ ေရာက္ရန္ေဝးေနပါေသးသည္ဆုိသည္ကို ျမင္သမွ်တင္ျပလိုက္ရပါသည္…
ဗုိလ္ရဲထက္(၁၆-၄-၂၀၁၂)။
No comments:
Post a Comment